Topologia siatki to jedna z najbardziej wydajnych i wszechstronnych struktur sieciowych, w której każde urządzenie (węzeł) jest połączone bezpośrednio z każdym innym węzłem. Tego typu topologia zapewnia wysoką dostępność i odporność na awarie, ponieważ awaria jednego połączenia nie wpływa na komunikację pozostałych węzłów. W praktyce ma to zastosowanie w dużych, zaawansowanych sieciach komputerowych, takich jak sieci miejskie (MAN) czy sieci szerokopasmowe. Istnieją dwie główne formy topologii siatki: siatka pełna, gdzie każde urządzenie ma bezpośrednie połączenia z wszystkimi innymi, oraz siatka częściowa, gdzie nie wszystkie węzły są ze sobą bezpośrednio połączone, ale komunikacja jest możliwa przez inne węzły. Topologia siatki, z uwagi na swoje zalety, jest często wykorzystywana w standardach sieciowych, takich jak Ethernet, oraz w systemach rozproszonych, gdzie kluczowe są niezawodność i efektywność przesyłania danych. Dodatkowo, w kontekście Internetu rzeczy (IoT), topologia siatki umożliwia efektywne zarządzanie dużą liczbą urządzeń, co jest kluczowe w inteligentnych miastach i automatyzacji domowej.
Topologia magistrali charakteryzuje się tym, że wszystkie urządzenia są podłączone do pojedynczego kabla, zwanym magistralą. Komunikacja w tej topologii odbywa się przez przekazywanie sygnałów wzdłuż tego kabla, co może prowadzić do kolizji, gdy wiele urządzeń próbuje jednocześnie przesyłać dane. Ograniczeniem tej topologii jest to, że awaria magistrali skutkuje brakiem komunikacji w całej sieci, co czyni ją mniej niezawodną i efektywną w porównaniu do topologii siatki. Topologia gwiazdy polega na tym, że wszystkie urządzenia są połączone z centralnym punktem, zwanym koncentratorem lub przełącznikiem. Chociaż ta topologia zapewnia łatwość w dodawaniu nowych urządzeń i umożliwia izolację awarii, nie gwarantuje pełnej redundantności, ponieważ awaria centralnego urządzenia prowadzi do przerwania komunikacji w całej sieci. Z kolei topologia pierścienia, w której każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc zamknięty krąg, również nie jest odpowiednia, ponieważ awaria jednego połączenia uniemożliwia komunikację w całym pierścieniu, co czyni ją mniej odporną na błędy. W porównaniu do topologii siatki, wszystkie te struktury mają swoje ograniczenia, które wpływają na ich zastosowanie w bardziej złożonych i wymagających środowiskach sieciowych.