Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Zawód: Technik programista
Jakie jest poprawne określenie interfejsu (szablonu klasy) w języku Java?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W języku Java interfejs określa zbiór abstrakcyjnych metod, które klasa implementująca musi zaimplementować. Poprawna definicja interfejsu nie zawiera zmiennych instancji ani konstruktorów, co jest błędem w pierwszej definicji. Interfejsy służą do deklarowania metod, które są automatycznie publiczne i abstrakcyjne. W czwartej definicji, interfejs IMyInterface zawiera dwie metody mth1 i mth2 bez implementacji, co jest zgodne z zasadami Javy. Metody w interfejsie nie mają ciał, co wskazuje, że są przeznaczone do implementacji w klasie, która zadeklaruje się jako implementująca ten interfejs. Interfejsy są kluczowe dla polimorfizmu w Javie, pozwalając na tworzenie kodu, który może pracować z obiektami różnych klas w jednolity sposób, o ile klasy te implementują wspólny interfejs. Zastosowanie interfejsów zwiększa spójność i elastyczność kodu, umożliwiając łatwe dodawanie nowych funkcjonalności bez ingerencji w istniejącą strukturę kodu. Interfejsy są także wykorzystywane do tworzenia klasycznych wzorców projektowych jak Adapter, Strategia czy Obserwator, co jest dobrą praktyką w programowaniu obiektowym.
W pierwszej definicji interfejsu obecność zmiennej prywatnej i konstruktora jest niezgodna z zasadami definiowania interfejsów w języku Java. Interfejsy nie mogą zawierać żadnych konstruktorów, ponieważ nie są klasami i nie można ich instancjonować. Dodatkowo, zmienne w interfejsach są domyślnie publiczne, statyczne i finalne, co oznacza, że nie mogą być prywatne jak w tej definicji. Druga definicja popełnia podobne błędy przez deklarowanie prywatnej zmiennej i implementację metody wewnątrz interfejsu, co przed Java 8 było niemożliwe. Trzecia definicja zawiera metodę z ciałem, co w kontekście starszych wersji Javy nie jest zgodne z zasadami, choć od Java 8 można deklarować metody domyślne z ciałem, jednak w tej sytuacji nie jest to poprawne bez specyfikacji default. Błędnie przyjęte podejścia do definicji interfejsów mogą wynikać z niezrozumienia, że interfejsy służą jedynie do deklarowania metod i ewentualnie statycznych finalnych zmiennych, nie zaś do implementacji logiki. Prawidłowe zrozumienie roli interfejsów jest kluczowe dla wykorzystania ich w tworzeniu elastycznego i rozszerzalnego kodu. Błędy te podkreślają potrzebę dbałości o zgodność ze specyfikacją języka oraz znajomość jego wersji i nowości wprowadzanych w kolejnych iteracjach.