Wybrana odpowiedź dokładnie oddaje sens działania kodu zarówno w WPF/XAML, jak i w Javie z użyciem JFrame. W jednym i drugim przypadku chodzi o ustawienie tytułu okna aplikacji, czyli tego tekstu, który pojawia się na pasku tytułowym okienka po uruchomieniu programu. Z mojego doświadczenia, jest to jedna z pierwszych rzeczy, jakie użytkownicy widzą w każdej aplikacji okienkowej, więc warto pamiętać, jak ją ustawić. W WPF właściwość Title w tagu Window służy właśnie do wyświetlenia krótkiego opisu albo nazwy programu. Z kolei w Javie metoda setTitle pozwala dynamicznie przypisywać tekst, co jest bardzo przydatne przy pisaniu aplikacji z wieloma oknami albo zmieniającym się stanem (np. można dodać tam nazwę pliku, z którym pracujemy). Branżowe standardy zachęcają do tego, żeby tytuły okien były krótkie, jednoznaczne i faktycznie informowały użytkownika o funkcji aktualnego widoku. Co ciekawe, w niektórych frameworkach można nawet dodać ikonę do tego paska tytułowego. Samo ustawienie tytułu nie zmienia żadnych właściwości obiektu aplikacji poza tym, jak jest widoczny dla użytkownika. To mały detal, ale bardzo ważny w codziennej pracy programisty interfejsów graficznych.
Odpowiadając na to pytanie, łatwo pomylić pojęcia związane z nazwą obiektu a tytułem okna aplikacji. Fragmenty kodu, które są tu pokazane, nie mają nic wspólnego z uzyskaniem czy przypisaniem nazwy obiektu programistycznego – chodzi wyłącznie o to, co użytkownik zobaczy na pasku tytułu okna po uruchomieniu programu. W językach takich jak Java, nazwa obiektu (np. instancji JFrame) to coś, co ustalamy we własnym kodzie i nie jest to tożsame z tym, co widać na ekranie. W przypadku XAML, a konkretnie atrybutów jak Title, nie przypisujemy żadnej nazwy programistycznej, lecz tylko wyświetlany tekst. Innym błędem jest sądzenie, że kod zapisuje tytuł do obiektu o nazwie „Tekst” – nie ma tu żadnej referencji do obiektu o tej nazwie; to po prostu wartość tekstowa, która będzie widoczna dla użytkownika. Takie błędne rozumowanie często wynika z mylenia pojęć 'nazwa obiektu' i 'wyświetlany tytuł', co niestety bywa źródłem nieporozumień na egzaminach. W praktyce, operując na GUI, tytuł okna nadajemy, żeby użytkownik rozpoznawał aplikację lub jej aktualny stan, a nie po to, żeby zarządzać obiektami w kodzie. Jest to raczej kwestia interfejsu użytkownika, nie stricte struktury programu. Z punktu widzenia dobrych praktyk, ważne jest, żeby pamiętać o tym rozróżnieniu i nie traktować tekstów wyświetlanych użytkownikowi jako nazw czy zmiennych w kodzie. Takie myślenie może prowadzić do niejasności i błędów, zwłaszcza przy rozbudowanych aplikacjach okienkowych, gdzie zarządzanie nazwami obiektów i elementami interfejsu powinno być jasno rozdzielone.