Wybór gatunku EN-GJS-700-2 jest prawidłowy, ponieważ spełnia on wszystkie wymagania techniczne zamówienia. Granica plastyczności wynosi przynajmniej 420 MPa, co przewyższa minimalne wymagane 300 MPa. Wytrzymałość na rozciąganie wynosi 700 MPa, przekraczając wymagane 400 MPa. Wydłużenie na poziomie 2% jest mniejsze niż maksymalne 7%, co również jest zgodne z wymaganiami. Twardość tego gatunku mieści się w przedziale 225-305 HB, co nie przekracza maksymalnej wartości 335 HB. Co więcej, struktura osnowy metalowej jest perlitowa, co dokładnie odpowiada specyfikacji wymagań. Żeliwo sferoidalne o takich właściwościach jest często wykorzystywane w przemyśle motoryzacyjnym do produkcji komponentów, które muszą wytrzymać wysokie obciążenia, jak wały korbowe czy elementy zawieszenia. Moim zdaniem, wybór tego gatunku jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie materiałów o wysokiej wytrzymałości i odpowiedniej strukturze metalograficznej w krytycznych aplikacjach przemysłowych. Warto pamiętać, że właściwy dobór materiału to klucz do zapewnienia niezawodności i wydajności konstrukcji, dlatego tak ważne jest precyzyjne określenie wymagań technicznych i ich przestrzeganie.
Dokonując wyboru materiałów, takich jak żeliwo sferoidalne, kluczowe jest zrozumienie i właściwe interpretowanie ich właściwości mechanicznych i strukturalnych. W analizowanym przypadku, niektóre z błędnych odpowiedzi nie spełniają ściśle określonych wymagań technicznych zamówienia. Na przykład EN-GJS-500-7, mimo że ma odpowiednią granicę plastyczności (320 MPa), to jego wytrzymałość na rozciąganie (500 MPa) jest zbyt niska. Ponadto, wydłużenie wynoszące 7% jest na granicy wymagań, co może być ryzykowne w zastosowaniach wymagających większej niezawodności. Struktura osnowy metalowej, będąca mieszaniną perlitu i ferrytytu, może nie zapewniać odpowiedniej trwałości w niektórych aplikacjach. Podobnie EN-GJS-900-2, mimo że wytrzymałość na rozciąganie i granica plastyczności są bardzo wysokie, posiada niewłaściwą strukturę osnowy - bainit lub martenzyt odpuszczony, co wyklucza go z zastosowań, gdzie wymagana jest struktura perlityczna. Z kolei EN-GJS-600-3, chociaż zbliża się do spełnienia wymagań pod względem struktury, nie osiąga wymaganej granicy plastyczności i wytrzymałości na rozciąganie, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Często podczas analizy materiałów kluczowe jest dokładne sprawdzenie wszystkich parametrów technicznych, ponieważ nawet niewielkie odstępstwa mogą prowadzić do poważnych błędów w funkcjonowaniu gotowego produktu. Należy unikać powierzchownego oceniania materiałów i zawsze dokonywać rigorystycznego dopasowania do specyfikacji, aby zagwarantować najwyższą jakość i niezawodność w zastosowaniach inżynieryjnych.