Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych

Określenie kierunku skrętu nitek nie wymaga badania laboratoryjnego, ponieważ można je ustalić poprzez obserwację pod lupą lub dotykając nitki i sprawdzając, w którą stronę się układają. Kierunek osnowy i wątku również można określić w sposób manualny, analizując strukturę tkaniny – osnowa to zazwyczaj mocniejsze, mniej rozciągliwe nitki biegnące wzdłuż tkaniny, a wątek to nitki poprzeczne. Rozróżnienie prawej i lewej strony tkaniny często wynika z różnic w wykończeniu materiału, co można zauważyć gołym okiem lub wyczuć w dotyku, zwłaszcza w tkaninach jednostronnych, takich jak aksamit czy dżins. Natomiast skłonność do pillingu jest cechą, którą bada się laboratoryjnie przy użyciu specjalistycznych testów, np. testu Martindale’a, polegającego na wielokrotnym pocieraniu tkaniny w kontrolowanych warunkach, aby ocenić jej podatność na mechacenie. To badanie jest konieczne, ponieważ różne materiały, nawet jeśli wyglądają podobnie, mogą mieć różną odporność na ścieranie, co wpływa na ich trwałość i estetykę. Właśnie dlatego tylko badania laboratoryjne pozwalają dokładnie ocenić skłonność tkaniny do pillingu, co odróżnia ten parametr od pozostałych wymienionych w pytaniu.