Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych

Tafta, choć często używana w modzie, nie jest odpowiednia do zastosowania warstwowania wahadłowego ze względu na swoją sztywność i brak elastyczności. Tkaniny te zazwyczaj charakteryzują się błyszczącą powierzchnią oraz większą gramaturą, co ogranicza ich zdolność do swobodnego układania się w warstwy. W przypadku tafty, efekty optyczne są bardziej ograniczone, co sprawia, że trudno wykorzystać technikę wahadłową, która polega na swobodnym poruszaniu się tkanin. Brokat, z kolei, jest tkaniną zdobioną metalicznymi włóknami, co powoduje, że jest ona sztywna i mało elastyczna. Tego rodzaju materiał również nie nadaje się do warstwowania wahadłowego, ponieważ jego struktura nie pozwala na naturalne układanie się w falujące formy. Sztruks, mimo że ma ciekawą teksturę, jest tkaniną o charakterystycznym, grubym splocie, co również ogranicza jego odpowiedniość do tej techniki. Warstwowanie wahadłowe wymaga materiałów, które są elastyczne i mają odpowiednią lekkość, aby mogły swobodnie układać się na sobie, co nie jest spełnione przez wymienione tkaniny. Wybierając tkaniny do tego rodzaju technik, należy kierować się ich właściwościami fizycznymi i estetycznymi, aby osiągnąć zamierzony efekt wizualny.