Metoda indywidualna charakteryzuje się tym, że proces produkcyjny jest realizowany przez pojedynczego pracownika, który wykonuje wszystkie czynności związane z wytwarzaniem danego produktu. W tym modelu nie występuje podział pracy ani specjalizacja, co oznacza, że pracownik jest wszechstronny i posiada umiejętności wymagane do wykonania różnorodnych zadań. Przykładem zastosowania tej metody mogą być rzemieślnicze warsztaty, w których to jeden pracownik projektuje, wytwarza i finalizuje produkt. W praktyce, metoda indywidualna jest często stosowana w produkcie na zamówienie, gdzie klienci oczekują unikalnych rozwiązań dostosowanych do ich potrzeb. Dzięki temu, realizacja zamówień jest elastyczna, a pracownik może dostosować proces produkcji do zmieniających się oczekiwań. Tego typu organizacja pracy ma także swoje uzasadnienie w przypadku niskoseryjnego wytwarzania, gdzie specjalizacja mogłaby być mniej efektywna ze względu na niewielki wolumen produkcji. Metoda indywidualna wspiera również rozwój umiejętności pracowników, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania kapitałem ludzkim, które kładą nacisk na wielofunkcyjność i rozwój kompetencji.
Metody masowej, grupowej oraz potokowej organizacji produkcji opierają się na zasadach, które diametralnie różnią się od podejścia indywidualnego. W przypadku produkcji masowej, mamy do czynienia z wyraźnym podziałem pracy i specjalizacją, co nie tylko zwiększa efektywność produkcji, ale również pozwala na znaczące obniżenie kosztów jednostkowych. Pracownicy są odpowiedzialni za wąski zakres działań, co umożliwia im osiąganie wysokiej wydajności, ale kosztem elastyczności i różnorodności umiejętności. W produkcji grupowej, organizacja pracy opiera się na współpracy między zespołem pracowników, którzy realizują zadania razem, co wprowadza elementy koordynacji i komunikacji, a także może prowadzić do większej innowacyjności. Z kolei metoda potokowa, znana również jako linia produkcyjna, jeszcze bardziej uszczegóławia procesy, w których każdy pracownik wykonuje ściśle określone kroki, co maksymalizuje efektywność, ale ogranicza indywidualne podejście do produkcji. Stosowanie tych metod może prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak przekonanie, że większy podział zadań automatycznie wiąże się z wyższą jakością czy wydajnością produkcji. Należy również zauważyć, że w dynamicznie zmieniającym się środowisku rynkowym, organizacje coraz częściej poszukują elastycznych modeli pracy, które kładą nacisk na adaptacyjność, co czyni metodę indywidualną atrakcyjną alternatywą w niektórych kontekstach produkcyjnych.