Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych

Zastosowanie metod takich jak zaginania tkaniny w końcach nakładu, zygzaka z przytrzymywaniem tkaniny czy zygzaka z odcinaniem w końcach nakładu wykazuje szereg ograniczeń w kontekście grubych i rozłożonych tkanin płaszczowych z wyraźnym deseniem. Zaginanie tkaniny na końcach nakładu może prowadzić do nieestetycznych fałd i utraty struktury materiału, co jest szczególnie problematyczne w przypadku tkanin o dużej gramaturze, które nie układają się swobodnie. Ta technika nie tylko nie zabezpiecza krawędzi przed strzępieniem, ale również może zniekształcać wzór, co jest nieakceptowalne w odzieży, gdzie estetyka jest kluczowa. Z kolei zygzak z przytrzymywaniem tkaniny może powodować dodatkowe naprężenia na materiale, co w efekcie prowadzi do deformacji tkaniny, zwłaszcza pod wpływem użytkowania. Ostatecznie, zygzak z odcinaniem w końcach nakładu, mimo że może wydawać się sensowną alternatywą, nie zapewnia wystarczającej precyzji w przypadku grubych tkanin, co może skutkować nierównym wykończeniem krawędzi. Wszystkie te metody nie odpowiadają na fundamentalne potrzeby zachowania estetyki i trwałości tkaniny, co jest kluczowe w produkcji odzieży wierzchniej.