Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych

Szantung nie ma szorstkiej, ziarnistej i lekko przeźroczystej powierzchni, jak wskazuje pierwsza odpowiedź – te cechy są typowe dla niektórych lnianych tkanin, batystu lub niektórych odmian szyfonu. Szantung, choć może mieć nieregularną strukturę, nie jest szorstki, lecz raczej sztywny i gładki w dotyku. Odpowiedź sugerująca mieniący, metaliczny połysk i szeleszczący chwyt lepiej pasuje do tafty, która jest znana ze swojej sztywności i charakterystycznego szelestu podczas poruszania. Tafta ma bardziej jednolitą fakturę, podczas gdy szantung wyróżnia się nieregularnymi zgrubieniami wątku. Opis dotyczący przeźroczystego, szyfonowego tła z aksamitnym ornamentem wzoru odnosi się do tkanin typu devoré, gdzie część włókien jest chemicznie usuwana, pozostawiając wzory w aksamicie na przejrzystej bazie, co nie jest cechą szantungu. W przeciwieństwie do tych materiałów, szantung charakteryzuje się widocznymi, nieregularnymi zgrubieniami nici, które tworzą jego unikalną strukturę. Jego zmienny połysk i lekka sztywność nadają mu elegancki wygląd, dlatego często wykorzystywany jest w odzieży wieczorowej i dekoracjach wnętrz.