Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych

Zastosowanie warstwowania wahadłowego zyg-zak do materiałów innych niż gładki len może prowadzić do różnych problemów i nieefektywności w produkcji odzieży. Wełna płaszczowa, na przykład, jest włóknem o dużej elastyczności i sprężystości, co sprawia, że technika wahadłowa może nie wykorzystać jej pełnego potencjału. Tkaniny wełniane są z reguły bardziej podatne na rozciąganie i deformacje, co czyni je trudnymi do precyzyjnego ułożenia. Z kolei cienki welur, ze względu na swoją miękkość i fakturę, może nie zapewnić odpowiedniego podparcia dla techniki wahadłowej, co prowadzi do niestabilności przy szyciu. Ponadto, welur ma tendencję do łapania kurzu oraz brudów, co w połączeniu z wahadłowym układaniem tkaniny może skutkować trudnościami w dalszej obróbce. Flanela bawełniana, z kolei, jest materiałem o wyraźnej teksturze, co może wpływać na estetykę końcowego produktu, a jej właściwości mogą prowadzić do efektu „zbierania” tkaniny, co jest niepożądane w kontekście dokładnego wykończenia odzieży. Wybierając materiały do warstwowania, kluczowe jest zrozumienie ich właściwości fizycznych oraz zachowań podczas szycia, aby uniknąć problemów związanych z estetyką i funkcjonalnością gotowych produktów.