Odpowiedź masowa jest prawidłowa, ponieważ produkcja odzieży masowej koncentruje się na wytwarzaniu dużych ilości artykułów, które są zaprojektowane w sposób ponadczasowy, co sprawia, że są mniej podatne na zmieniające się trendy modowe. W praktyce oznacza to, że marki takie jak H&M czy Zara tworzą kolekcje, które są dostępne w sklepach przez dłuższy czas, a ich asortyment często obejmuje podstawowe elementy garderoby, jak T-shirty, jeansy czy swetry. Takie podejście pozwala na ekonomię skali, gdzie obniżone koszty produkcji związane są z dużym wolumenem sprzedaży. W standardach branżowych często mówi się o znaczeniu efektywności w produkcji masowej, co ma kluczowe znaczenie w kontekście zaspokajania potrzeb dużej grupy klientów, jednocześnie minimalizując ryzyko finansowe związane z sezonowymi zmianami w modzie.
Odpowiedzi seryjna, potokowa i jednostkowa są nieprawidłowe ze względu na różnice w charakterze i skali produkcji. Produkcja seryjna odnosi się do wytwarzania ograniczonej liczby jednostek danego produktu w powtarzalnych seriach. Może to obejmować różne modele odzieży, które są bardziej zależne od mody, a nie od ponadczasowych wzorów. W tej metodzie kluczowym czynnikiem jest elastyczność, co jest sprzeczne z ideą produkcji masowej, która skupia się na stabilności asortymentu i dużych wolumenach. Z kolei produkcja potokowa jest metodą, która stosuje się w sytuacjach, gdy niezbędne jest ciągłe wytwarzanie dużych ilości z jednego, specyficznego stylu, co może być mylone z produkcją masową, jednak niekoniecznie dotyczy to odzieży. Produkcja jednostkowa z kolei jest całkowitym przeciwieństwem, polegającym na wytwarzaniu pojedynczych sztuk odzieży, co czyni ją idealną dla projektów na zamówienie lub haute couture, ale całkowicie nieadekwatną w kontekście dużych serii odzieży. Te błędne koncepcje często rodzą się z mylnych założeń dotyczących skali produkcji i jej powiązań z modą, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o naturze różnych metod wytwarzania odzieży.