Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

W kontekście jakości kiszonki łatwo pomylić się, sugerując się nazwami różnych kwasów występujących w procesach fermentacyjnych. Kwas octowy co prawda pojawia się w kiszonce, lecz jego nadmiar jest niepożądany – sprawia, że pasza traci smakowitość, czasem wręcz zwierzęta odmawiają jej pobierania. Wysoki poziom kwasu octowego świadczy zwykle o przebiegu nieprawidłowej fermentacji, często z udziałem drożdży lub bakterii niepożądanych, co w konsekwencji może prowadzić do strat energii i obniżenia wartości pokarmowej. Kwas masłowy to kolejny sygnał alarmowy – jego obecność wynika z fermentacji masłowej, która zachodzi w warunkach nadmiaru wody i niedoboru tlenu, często przy zbyt wolnym zakiszaniu lub złej strukturze materiału. Z własnych doświadczeń wiem, że kiszonka o zapachu masła jest po prostu nie do przyjęcia dla zwierząt, a jej podawanie może prowadzić nawet do zatruć i poważnych problemów zdrowotnych w stadzie. Często spotykałem się też z myleniem różnych typów kwasów przez osoby początkujące – kwas chlebowy nie występuje w ogóle w procesach kiszenia pasz, a jego nazwa może mylić wyłącznie przez podobieństwo językowe, bo w rzeczywistości dotyczy zupełnie innych procesów fermentacyjnych (np. produkcji napojów na bazie chleba). Główny błąd myślowy przy doborze błędnej odpowiedzi wynika z przekonania, że im więcej kwasów, tym lepiej, jednak liczy się konkretny rodzaj i proporcja. Zgodnie z praktyką i zaleceniami branżowymi – dobra kiszonka powinna zawierać przede wszystkim dużo kwasu mlekowego, bo to on odpowiada za skuteczne zakiszenie i wysoką wartość pokarmową paszy.