Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Wiele osób sądzi, że pasieka może stać nawet kilka kilometrów od bazy pożytkowej, bo przecież pszczoły to wytrwałe owady i potrafią przelatywać spore dystanse. Jednak podejście takie jest niezgodne z tym, jak funkcjonują pszczele rodziny w praktyce i jakie obowiązują współczesne standardy prowadzenia gospodarki pasiecznej. Zbyt duża odległość, np. 3 czy 4 kilometry, wydłuża czas przelotu, co mocno wpływa na zmęczenie owadów, ich żywotność, a w konsekwencji także na ilość zebranego miodu. Pszczoły rzeczywiście mogą pokonywać dystanse do 5 km, ale w skali sezonu prowadzi to do ich osłabienia – efektywność pracy spada, a ryzyko zagubienia się czy śmierci podczas lotu rośnie. Z drugiej strony można spotkać się z opinią, że odległość powinna wynosić maksymalnie 1 km. Jest to rozwiązanie bardzo ostrożne i sprawdza się w intensywnych gospodarstwach, zwłaszcza na zachodzie Europy, gdzie pola uprawne są małe i intensywnie eksploatowane. Jednak w polskich warunkach, gdzie pożytki bywają rozproszone, ograniczenie do 1 km byłoby często nierealne logistycznie. Kluczowa jest tutaj równowaga: zbyt krótka odległość nie jest konieczna, ale zbyt długa prowadzi do spadku wydajności pasieki. Częsty błąd polega na niedocenieniu wpływu zmęczenia pszczół i wydłużonego czasu lotu na ogólne wyniki produkcyjne. Moim zdaniem wiele osób po prostu opiera się na teorii, zapominając o praktyce – a ta jasno pokazuje, że optymalna maksymalna odległość to 2 km, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi oraz literaturą pszczelarską. Stawiając pasiekę zbyt daleko od pożytków, tracimy potencjał rodziny pszczelej i finalnie również własny czas i pieniądze.