Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Bardzo często przy identyfikacji domków dla pszczół samotnic pojawia się mylne założenie, że wszystkie gatunki zamieszkują podobne konstrukcje. To nie do końca prawda – każda z wymienionych pszczół ma swoje indywidualne preferencje siedliskowe. Pszczolinka raczej wybiera glebę, wykopuje w niej niewielkie tunele i unika gotowych pustych rurek. Spójnica lucernowa natomiast preferuje miejsca wśród roślinności, a jej aktywność i wybór miejsca gniazdowania często zależy od obecności odpowiednich gatunków roślin, co jest zupełnie inną strategią niż u murarki. Kornutka to pojęcie mało precyzyjne, czasem stosowane potocznie wobec różnych samotnic, ale nie odnosi się do gatunku specjalizującego się w wykorzystywaniu pustych rurek z trzciny czy bambusa. Typowym błędem jest przekładanie wiedzy o popularnych pszczołach miodnych na samotnice – ich biologia jest zupełnie inna, a dobre praktyki budowy siedlisk powinny opierać się na znajomości tych różnic. Murarka ogrodowa jest doskonałym przykładem pszczoły, która praktycznie od razu korzysta z takich domków, co potwierdzają nie tylko badania naukowe, ale i doświadczenia ogrodników. Kluczowe jest zrozumienie, że dla sukcesu w ochronie zapylaczy musimy brać pod uwagę specyfikę gatunku i jego naturalne potrzeby. Takie uniwersalne domki sprawdzają się głównie dla murarki, a już np. dla pszczolinek czy innych samotnic będą raczej bezużyteczne. Z mojego punktu widzenia łatwo się pomylić, jeśli nie zna się tych praktycznych niuansów – warto o nich pamiętać przy budowaniu schronień dla owadów w ogrodzie czy na działce.