Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Rośliny miododajne
Którą roślinę miododajną przedstawiono na rysunku?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Na ilustracji widać mniszka lekarskiego (Taraxacum officinale). To roślina, którą bardzo łatwo rozpoznać – charakterystyczne mocno powcinane liście, żółte kwiatostany i puszyste owocostany po przekwitnięciu są wręcz ikoną polskich łąk i trawników. Mniszek jest nie tylko niezwykle wartościowy dla pszczół i innych owadów zapylających, ale też świetnie sprawdza się w miejskich pasiekach, gdzie często brakuje innych pożytków na początku sezonu. Moim zdaniem to wręcz podręcznikowy przykład rośliny miododajnej, bo kwitnie wcześnie – już w kwietniu i maju – zapewniając pierwsze, solidne źródło nektaru i pyłku. Z punktu widzenia branży pszczelarskiej szczególnie istotne jest, że miód mniszkowy wyróżnia się jasną barwą, delikatnym smakiem i dużą zawartością związków bioaktywnych. No i nie trzeba mieć wielkiej pasieki, żeby zobaczyć, jak pszczoły dosłownie obsiadają mniszka – sam nie raz widziałem, jak na jednym kwiecie potrafi krążyć kilka robotnic naraz. Warto pamiętać, że mniszek jest też wykorzystywany w ziołolecznictwie i produkcji kosmetyków, co tylko potwierdza jego uniwersalność. W branżowych opracowaniach, np. w normach dotyczących planowania pożytków pszczelich, mniszek wymieniany jest jako jedna z podstawowych roślin poprawiających stan bazy pokarmowej dla owadów zapylających.
Wybór innej rośliny niż mniszek może wynikać z pewnego zamieszania w rozpoznawaniu popularnych gatunków miododajnych, które są często spotykane na polach, łąkach czy w ogrodach. Wrzos, choć jest bardzo ważny dla pszczelarzy – daje charakterystyczny, ciemny miód o mocnym smaku, jednak jego kwiaty mają zupełnie inną budowę: są drobne, różowo-fioletowe i pojawiają się dopiero pod koniec lata, a liście są igiełkowate. Koniczyna, kolejny częsty wybór, rzeczywiście jest rośliną miododajną, ale jej kwiatostany są złożone z wielu drobnych, białych lub różowych kwiatków, a liście są trójlistkowe i mają delikatne, owalne kształty, czego nie widać na ilustracji. Nostrzyk natomiast, choć daje bardzo dużo nektaru i jest ceniony przez pszczelarzy (szczególnie nostrzyk biały i żółty), to jego kwiaty są drobne, motylkowate i zebrane w gęste grona, a liście mają bardziej wydłużony, pierzasty kształt. Częsty błąd polega na sugerowaniu się jedynie kolorem kwiatów albo ogólną „miododajnością”, bez dokładnego przyjrzenia się szczegółom budowy rośliny – a to właśnie te detale jak typ liścia, kształt łodygi czy forma kwiatostanu są kluczowe przy identyfikacji. Branżowe standardy w pszczelarstwie, jak i w botanice, wskazują na konieczność dokładnej obserwacji cech diagnostycznych, a nie polegania na pobieżnych skojarzeniach. W moim odczuciu, dobra znajomość podstawowych roślin pożytkowych jest jednym z fundamentów pracy każdego pszczelarza czy ogrodnika i warto ćwiczyć rozpoznawanie ich właśnie na podstawie takich ilustracji botanicznych.