Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Rośliny miododajne Podstawy rolnictwa
Która z wymienionych roślin miododajnych powinna być wybrana do uprawy na glebach zasadowych?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Lucerna siewna to klasyczny przykład rośliny miododajnej, która doskonale radzi sobie na glebach zasadowych, czyli o pH powyżej 7. To nie jest przypadek, bo lucerna ma dość specyficzne wymagania siedliskowe – preferuje gleby bogate w wapń i o wyższej przepuszczalności. Wielu rolników, szczególnie tych z regionów o glebach lessowych czy kredowych, wybiera właśnie lucernę, gdyż jej plonowanie i zimotrwałość są wtedy zdecydowanie lepsze niż na kwaśnych gruntach. Z mojego doświadczenia wynika, że lucerna na glebie zasadowej lepiej znosi suszę, szybciej się regeneruje po koszeniu i wytwarza więcej biomasy, co przekłada się na wyższe zbiory miodu. Warto pamiętać, że lucerna nie tylko zapewnia pszczołom obfite pożytki przez wiele tygodni, ale również wzbogaca glebę w azot, współpracując z bakteriami brodawkowymi. To bardzo ważne w płodozmianie – lucernę często poleca się w nowoczesnych gospodarstwach ekologicznych. W praktyce, jeśli ktoś ma do dyspozycji pole o odczynie zasadowym, to wybór lucerny jest zgodny z zaleceniami doradców rolniczych i podręcznikowymi standardami uprawy roślin pastewnych i miododajnych. Warto też zwrócić uwagę na to, że lucerna lepiej konkuruje z chwastami na takich stanowiskach, więc jest mniej problemów z zachwaszczeniem.
Wybór rośliny miododajnej do uprawy na konkretnej glebie wymaga dogłębnej analizy warunków pH, struktury oraz zasobności podłoża. Wiele osób błędnie zakłada, że popularne rośliny takie jak groch siewny, rzepak ozimy czy koniczyna czerwona poradzą sobie równie dobrze na glebach zasadowych, jednak jest to pewne uproszczenie, które może prowadzić do strat w plonie i jakości pożytku pszczelego. Groch siewny, choć jest cenną rośliną bobowatą, preferuje gleby o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego, a zbyt wysoki poziom wapnia ogranicza jego rozwój i może powodować niedobory mikroelementów. Rzepak ozimy jest wprawdzie stosunkowo tolerancyjny względem pH, ale najlepiej plonuje na glebach lekko kwaśnych do obojętnych – na zasadowych może dochodzić do problemów z pobieraniem boru i manganu, co wpływa negatywnie na wzrost i kwitnienie tej rośliny. Koniczyna czerwona również nie jest optymalnym wyborem – jej system korzeniowy lepiej sobie radzi na glebach o odczynie lekko kwaśnym; na zasadowych stanowiskach rośnie słabiej, częściej też pada ofiarą chorób odglebowych. Wybierając roślinę miododajną, trzeba wiedzieć, że kluczowe jest dopasowanie gatunku do warunków siedliskowych – nie każdy kwiat, który daje dużo nektaru, sprawdzi się na każdym polu. Często w praktyce spotykam się z sytuacją, w której niewłaściwy dobór odmiany skutkuje słabym rozwojem roślin i stratami w produkcji miodu. Dobre praktyki rolnicze oraz zalecenia Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa jednoznacznie wskazują lucernę siewną jako najlepszy wybór dla gleb zasadowych. Warto na przyszłość zwrócić uwagę na tę zależność i nie sugerować się jedynie popularnością rośliny czy jej walorami miododajnymi, ale przede wszystkim wymaganiami glebowymi.