Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Gospodarka pasieczna Rośliny miododajne
Które z podanych roślin stanowią dla pszczół pożytek późny?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Nawłoć i wrzos to klasyczne przykłady roślin, które dla pszczół stanowią tzw. pożytek późny, czyli kwitną w drugiej połowie sezonu, często nawet wtedy, gdy inne rośliny już przekwitły. Moim zdaniem, to właśnie te gatunki ratują czasem pasiekę, szczególnie w rejonach o krótkim lecie albo tam, gdzie inne pożytki kończą się szybko. Dobra praktyka pszczelarska zaleca lokalizowanie pasiek w pobliżu stanowisk nawłoci czy wrzosów, bo dają one pszczołom szansę na zebranie zapasów na zimę. Z mojego doświadczenia wynika, że miód wrzosowy jest jednym z najbardziej cenionych, choć trudny do pozyskania przez specyficzne właściwości fizykochemiczne. Nawłoć natomiast jest coraz powszechniejsza w Polsce i często można ją spotkać na nieużytkach i przydrożach. Odpowiednia identyfikacja roślin późnych jest kluczowa przy planowaniu pracy w pasiece, bo wtedy trzeba się liczyć z mniejszą ilością dostępnych pyłków i nektaru. Dobrze wiedzieć, że wrzosowiska i stanowiska nawłoci są nie tylko cenne dla pszczół, ale też wpisują się w nowoczesne standardy prowadzenia gospodarki pasiecznej nastawionej na wydłużenie okresu zbiorów i zapewnienie pszczołom lepszych warunków przez cały sezon.
Wiele osób myli się, sądząc, że rośliny takie jak agrest, klon, jabłoń czy rzepak zapewniają pszczołom pożytek późny. To jednak typowe przykłady roślin dostarczających pożytku wczesnego lub wiosennego – ich kwitnienie przypada na okres, kiedy pszczoły dopiero zaczynają intensywną pracę po zimowej przerwie. Agrest i jabłoń kwitną wczesną wiosną, a rzepak – choć bardzo wydajny – kończy kwitnienie już w maju lub na początku czerwca. Kruszyna i rdest bywają czasem wymieniane jako źródła pożytku letniego, jednak w praktyce ich znaczenie dla późnego okresu sezonu jest zdecydowanie mniejsze. Kruszyna kwitnie dość długo, ale jej intensywność kwitnienia spada w drugiej połowie lata, a rdest nie jest uznawany za kluczowy pożytek późny w polskich warunkach. Pszczelarze często przeceniają rolę tych roślin, bo obserwują obecność pszczół na nich jeszcze w lecie, ale z punktu widzenia wydajności miodowej i zabezpieczenia zapasów na zimę – to wrzos i nawłoć są faktycznym gwarantem pożytku późnego. Najlepsze praktyki branżowe i opracowania naukowe jasno wskazują, że właściwe rozpoznanie kalendarza kwitnienia pozwala lepiej planować prace pasieczne. Typowym błędem jest kierowanie się tylko ogólną dostępnością nektaru, bez uwzględnienia prawdziwego okresu kwitnienia oraz właściwości roślin miododajnych. Warto więc analizować stan pożytków nie tylko pod kątem ilości dostępnych kwiatów, ale przede wszystkim ich terminu kwitnienia, co ma bezpośredni wpływ na przygotowanie rodzin pszczelich do zimowli.