Ligustr pospolity to bardzo uniwersalny krzew, który rzeczywiście jest często stosowany zarówno w zieleni miejskiej, jak i na terenach wiejskich. W branży pszczelarskiej uznaje się go za solidne wsparcie bazy pożytkowej. Kwitnie w czerwcu, dokładnie wtedy, kiedy pszczoły nierzadko cierpią na tzw. okresy głodu pożytkowego, czyli przerwę między głównym kwitnieniem roślin wiosennych a letnich. Ligustr daje sporo nektaru oraz bardzo dużo pyłku, co jest szczególnie cenne dla rozwoju czerwiu w ulach. Z mojego doświadczenia, to naprawdę wdzięczna roślina – nie ma specjalnych wymagań glebowych, świetnie znosi susze, mróz, a do tego jest odporny na miejskie zanieczyszczenia. Z punktu widzenia projektowania zieleni, często wykorzystywany jest na żywopłoty, bo dobrze znosi cięcie i szybko się zagęszcza. Warto też wspomnieć, że jako roślina ozdobna jest ceniony za swoje drobne, pachnące kwiaty. Według wielu ogrodników i pszczelarzy, ligustr powinien być zalecany w standardach nasadzeń w okolicy pasiek, zwłaszcza tam, gdzie brakuje naturalnych pożytków. Trochę niedoceniany, a przecież przynosi realne korzyści nie tylko pszczołom, ale też środowisku, bo jest odporny i nie wymaga praktycznie żadnej ochrony chemicznej.
Opis krzewu, który kwitnie w czerwcu, dostarcza dużo pyłku i nektaru, a przy tym jest odporny na warunki atmosferyczne oraz dobrze znosi cięcie, bywa mylący, bo kilka popularnych krzewów spełnia część tych kryteriów. Często myli się pęcherznicę kalinolistną z ligustrem, bo obie są wykorzystywane w zieleni miejskiej i na żywopłoty. Jednak pęcherznica kalinolistna, choć jest ozdobna i dość wytrzymała, nie jest istotnym pożytkiem dla pszczół – jej kwitnienie nie jest ani długie, ani szczególnie obfite pod względem nektaru czy pyłku. Kruszyna pospolita z kolei to roślina miododajna, ale raczej dla owadów dziko żyjących, nie dla pszczoły miodnej. Dodatkowo kruszyna ma wyższe wymagania siedliskowe, preferuje wilgotniejsze i kwaśniejsze gleby, a jej kwiaty pojawiają się przez dłuższy czas, ale nie są tak masowe. Wiciokrzew pospolity to przede wszystkim roślina ozdobna – kwitnie pięknie i pachnie, ale nie jest fundamentem bazy pożytkowej dla pszczół, bo jego kwiaty są raczej niedostępne dla pszczoły miodnej, lepiej radzą sobie z nimi trzmiele. Powszechnym błędem jest ocenianie atrakcyjności pożytku na podstawie samego wyglądu lub zapachu kwiatów, a nie biorąc pod uwagę realnej wydajności pyłkowej i nektarowej oraz dostępności dla pszczół. Ligustr pospolity wyróżnia się właśnie tym, że w okresie czerwcowym stabilnie wspiera rodziny pszczele, a do tego jest praktycznie bezobsługowy, dlatego jest tak często polecany w nowoczesnych zaleceniach branżowych dotyczących kształtowania terenów przyjaznych dla zapylaczy.