Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Gospodarka pasieczna Sprzęt i narzędzia pasieczne Podstawy rolnictwa
Którego typu dojarni dotyczy opis?
| Dojarnie te stosowane są w gospodarstwach z małą obsadą bydła mlecznego. W zależności od potrzeb są wyposażone w 6÷24 stanowisk udojowych rozmieszczonych pod kątem 40°÷45° wzdłuż korytarza technicznego. Dojarnie tego typu w ciągu godziny mogą wydoić od 20 do 80 krów. |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Opis wskazuje jednoznacznie na dojarnie typu „rybia ość”, nazywane też „fishbone”. To rozwiązanie jest często spotykane w mniejszych gospodarstwach mlecznych, gdzie liczy się prostota i efektywność pracy przy niewielkiej obsadzie bydła. Charakterystyczne ustawienie stanowisk pod kątem 40–45 stopni względem korytarza technicznego właśnie wyróżnia tę konstrukcję. Pozwala ono na sprawne ustawianie krów oraz daje dojarkom łatwy dostęp do wymion od boku, co jest szczególnie doceniane przy krótkich cyklach udojowych. Moim zdaniem ten typ dojarni wypada najlepiej pod kątem optymalizacji przestrzeni i kosztów inwestycyjnych w mniejszych oborach. Z praktyki – jeśli ktoś zaczyna przygodę z dojarnią na własnym gospodarstwie, to często wybiera właśnie „rybią ość”, bo łatwo ją rozbudować z np. 6 do 12 stanowisk, a potem nawet więcej, jeśli stado się powiększy. Standardy branżowe, według których projektuje się takie dojarnie, kładą nacisk na ergonomię użytkowania i minimalizowanie stresu dla krów oraz operatora. Dodatkowa zaleta to możliwość uzyskania w ciągu godziny wydajności nawet do 80 krów przy odpowiedniej organizacji pracy, co w małych i średnich gospodarstwach zupełnie wystarcza. Warto wiedzieć, że inne typy dojarni, jak tandem, paralell czy karuzelowa, mają inne przeznaczenie i układ stanowisk – nie tylko pod kątem kąta ustawienia, ale i sposobu wejścia oraz obsługi zwierząt.
Wiele osób myli te typy dojarni, bo rzeczywiście wszystkie mają pewien wspólny cel: usprawnić proces doju i poprawić komfort zarówno krów, jak i operatora. Jednak różnice konstrukcyjne są bardzo wyraźne, a ich zrozumienie to podstawa pracy w tej branży. Dojarnia paralell, choć popularna w dużych, nowoczesnych oborach, ustawia krowy prostopadle do korytarza, a dostęp do wymion jest od tyłu, co zupełnie nie pasuje do opisu z kątem ustawienia stanowisk 40–45°. W praktyce paralell osiąga dużą wydajność przy bardzo licznych stadach, ale nie jest optymalna dla małych gospodarstw z ograniczoną liczbą krów. Z kolei tandem charakteryzuje się ustawieniem stanowisk równolegle do korytarza, a krowy ustawione są jedna za drugą, co umożliwia indywidualny dostęp do każdej sztuki – to wydłuża korytarz, ale zwiększa kontrolę nad dojem pojedynczych krów. Ten typ stosuje się raczej tam, gdzie szczególnie ważne są indywidualne potrzeby zwierząt, a nie wydajność na godzinę. Wreszcie dojarnia karuzelowa (rotacyjna), to rozwiązanie zarezerwowane dla dużych gospodarstw – stanowiska ustawione są na ruchomym, okrągłym podeście, a krowy „kręcą się” podczas doju. To droga inwestycja, która pozwala wydoić setki krów w bardzo krótkim czasie, ale zupełnie nie odpowiada opisanym parametrom wydajności ani liczbie stanowisk. Najczęstszy błąd w rozumowaniu to utożsamianie liczby stanowisk z wydajnością, bez brania pod uwagę sposobu ustawienia krów i organizacji doju. Opisane w pytaniu kąty i wydajność dotyczą dokładnie „rybiej ości”. Wybranie innego typu wynika zwykle z nieznajomości kluczowych cech konstrukcyjnych tych systemów. W praktyce znajomość tych różnic wpływa na decyzje inwestycyjne i późniejsze usprawnienia pracy gospodarstwa.