Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Analizując dostępne opcje, trzeba podejść do problemu bardzo rzeczowo i zrozumieć biologię rodziny pszczelej. Częstym błędem jest mylenie faz rozwoju czerwiu i zakładanie, że każda postać czerwiu nadaje się na wychów nowej matki. Plaster z czerwiem na wygryzieniu ani z czerwiem zasklepionym niestety nic nie daje w tej sytuacji – larwy są już za stare, nie są w stanie przekształcić się w królową nawet przy największych staraniach pszczół. To bycie zbyt optymistycznym, jeśli chodzi o możliwości ratowania rodziny. Z mojego doświadczenia często słyszę, jak niektórzy próbują ratować rodzinę dodając właśnie taki plaster, ale niestety efektów nie ma – pszczoły są bezradne, rodzina powoli się rozpada, a zamiast mateczników pojawia się tylko frustracja. Z kolei dodanie plastra z obsiadującymi pszczołami w ogóle nie rozwiązuje problemu – to tylko zwiększa liczbę robotnic, ale nie daje szansy na wychów nowej matki, bo bez larw w odpowiednim wieku pszczoły nie mają z czego tworzyć mateczników ratunkowych. Takie działanie jest trochę jak dolewanie wody do dziurawego wiadra – można próbować, ale na dłuższą metę nie pomoże. Praktyka branżowa i literatura jasno wskazuje, że wyłącznie młode larwy – najlepiej jednodniowe – są biologicznie zdolne do przekształcenia w matkę. Mylenie tych etapów prowadzi do strat w pasiece, a czasami nawet do całkowitego zaniku rodziny. Z tego powodu zawsze należy indywidualnie oceniać stan czerwiu i działać według ustalonych, sprawdzonych rozwiązań zamiast eksperymentować na ślepo.