Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Biologia pszczół Choroby i szkodniki
Który szkodnik jest przedstawiony na ilustracji?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Słodyszek rzepakowy (Meligethes aeneus) to bardzo charakterystyczny i groźny szkodnik upraw rzepaku, szczególnie w fazie kwitnienia. Ten czarny, błyszczący chrząszcz ma niewielkie rozmiary, ale jego szkody potrafią być ogromne. Objawy żerowania są dość łatwo rozpoznawalne: chrząszcze wyjadają pylniki i znamiona słupków, co skutkuje słabszym zawiązywaniem łuszczyn, a w konsekwencji niższymi plonami. Z mojego doświadczenia największe zagrożenie pojawia się tuż przed kwitnieniem, dlatego według dobrych praktyk branżowych kluczowa jest obserwacja progów szkodliwości i szybka reakcja, gdy liczba osobników przekroczy wartości graniczne zalecane przez Instytut Ochrony Roślin. Warto wiedzieć, że odpowiednie monitorowanie, np. za pomocą żółtych naczyń, pozwala na precyzyjne decyzje o terminie zabiegu insektycydowego. Słodyszek wykazuje także odporność na część substancji czynnych, dlatego rotacja środków ochrony roślin oraz integrowana ochrona roślin są szczególnie polecane. Praktyka pokazuje, że jeśli przegapi się moment nalotu słodyszka, straty ekonomiczne mogą być bardzo odczuwalne, więc naprawdę warto znać tego szkodnika na wylot.
Pomylone rozpoznanie szkodnika na rzepaku zdarza się dość często, szczególnie gdy opiera się wyłącznie na ogólnej obserwacji, a nie na znajomości charakterystycznych cech biologicznych i morfologicznych. Na przykład mszyca kapuściana to zdecydowanie inny typ szkodnika – jest mała, miękka, najczęściej koloru zielonego lub szarego, a żeruje raczej na dolnych partiach roślin, wysysając soki, co prowadzi do deformacji liści i ogólnego osłabienia rośliny, ale nie wygryza części kwiatów. Z kolei chowacz czterozębny jest chrząszczem, ale jego szkody są najbardziej widoczne na łodygach oraz ogonkach liściowych, gdzie samice składają jaja, a larwy penetrują wnętrze rośliny, powodując charakterystyczne chodniki; nie niszczy jednak w ten sposób kwiatów rzepaku. Pryszczarek kapustnik natomiast to niewielka muchówka, która składa jaja w stożkach wzrostu, a larwy niszczą tkanki wewnętrzne, co prowadzi do skręcania i deformacji młodych części roślin. Typowym błędem podczas rozpoznawania jest skupianie się jedynie na ogólnych objawach typu „uszkodzenia na kwiatach” bez uwzględnienia specyficznych metod żerowania i wyglądu samego szkodnika. Praktyka terenowa pokazuje, że najskuteczniejsze jest łączenie obserwacji morfologii owada z analizą typowych uszkodzeń, zgodnie z zaleceniami branżowymi i progami szkodliwości. Tylko w ten sposób można dobrze rozpoznać i skutecznie zwalczać zagrożenie, minimalizując zastosowanie środków chemicznych i dbając o rentowność upraw.