Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Rośliny miododajne Podstawy rolnictwa
Objawami niedoboru azotu na roślinie są:
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Objawy niedoboru azotu u roślin są bardzo charakterystyczne, a odpowiedź ze strzelistym pokrojem rośliny i żółtozielonym zabarwieniem doskonale oddaje praktyczną rzeczywistość upraw. Azot to jeden z kluczowych makroskładników niezbędnych do prawidłowego wzrostu, ponieważ odpowiada za syntezę chlorofilu i białek. Jeśli brakuje go w glebie, rośliny słabiej rosną, ich pędy stają się nienaturalnie wydłużone i cienkie – to właśnie ten strzelisty pokrój. Bardzo łatwo go zauważyć w zbożach lub kukurydzy, gdzie rośliny przy niedoborze azotu przypominają wręcz cienkie łodygi z małą masą liści. Zabarwienie liści zmienia się z intensywnie zielonego na żółtozielone lub nawet jasnożółte, najczęściej zaczynając od starszych liści, bo azot jest składnikiem mobilnym i roślina „zabiera” go z dolnych partii na potrzeby młodszych. W praktyce ogrodniczej i rolniczej takie objawy to dla doświadczonych osób sygnał, że trzeba szybko zareagować – najlepiej poprzez racjonalne nawożenie azotem, stosując się do zaleceń IUNG czy lokalnych doradców rolniczych. Warto pamiętać, że zbyt duża ilość azotu też jest szkodliwa, więc zawsze trzeba działać z głową. Moim zdaniem rozpoznawanie tych objawów to absolutna podstawa codziennej praktyki, zwłaszcza jeśli ktoś pracuje z uprawami polowymi czy ogrodem warzywnym.
Wiele osób myli objawy niedoborów składników pokarmowych roślin, bo niektóre symptomy wydają się zbliżone, ale mają zupełnie inne podłoże fizjologiczne. Chloroza młodych liści oraz niebieskozielone zabarwienie jest typowe raczej dla niedoboru żelaza lub magnezu, a nie azotu. U niedoboru żelaza chloroza pojawia się głównie na młodych liściach, bo żelazo jest mało mobilne w roślinie. Z kolei niebieskozielone przebarwienie, czasami z lekkim zwiędnięciem, częściej spotyka się w przypadku braku fosforu niż azotu. Skręcone, haczykowato zgięte młode liście i purpurowe zabarwienie to również klasyka niedoboru fosforu, zwłaszcza u roślin psiankowatych czy kukurydzy w chłodnej glebie. Zwiędły pokrój i zielononiebieskie zabarwienie to zwykle nie efekt niedoboru azotu, a czasem nawet pierwsza reakcja na stres wodny lub niedobór magnezu. Typowym błędem jest sugerowanie się samym kolorem liści, bez uwzględnienia wieku liścia czy zmian w strukturze rośliny. W rzeczywistości, niedobór azotu powoduje ogólne osłabienie wzrostu i bladość, szczególnie najstarszych liści – bo azot jest mobilny i roślina „przekierowuje” go do nowych pędów. Często widać wtedy wyciągnięte, cienkie łodygi, mniejszą liczbę odrostów bocznych i małą masę zieloną. Dobre praktyki branżowe zalecają analizę objawów z uwzględnieniem lokalizacji zmian na roślinie i warunków uprawy, co pozwala ograniczyć pomyłki i właściwie zaplanować nawożenie. Moim zdaniem warto o tym pamiętać, bo prawidłowa diagnoza to podstawa skutecznej reakcji w uprawie każdej rośliny.