Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Analizując możliwe odpowiedzi, najczęstszym błędem jest nieuwzględnienie proporcjonalności pomiędzy masą rodziny pszczelej a jej zapotrzebowaniem na pokarm podczas karmienia czerwiu. Wskazanie wartości 0,09 kg to typowa pułapka – łatwo się tu pomylić, bo ktoś może założyć, że niezależnie od wielkości rodziny zużycie miodu pozostaje stałe. Takie podejście nie jest zgodne ani z praktyką pasieczną, ani z wytycznymi podręczników branżowych. Z drugiej strony odpowiedzi 1,00 kg i 2,00 kg to ewidentnie zawyżone liczby, które wynikają chyba ze złego zrozumienia proporcji lub mechanizmu żywienia czerwiu. W rzeczywistości, nawet bardzo silna rodzina nie potrzebuje aż tylu kilogramów miodu jedynie do karmienia czerwiu w ciągu jednej doby – takie ilości są kompletnie nierealne i mogą wynikać z błędnego utożsamienia całkowitego zużycia pokarmu na wszystkie cele z samym wychowem czerwiu. Często spotyka się również mylenie dziennego zapotrzebowania z tygodniowym czy nawet miesięcznym, co prowadzi do jeszcze większych przeszacowań. Branżowe dobre praktyki jasno wskazują, by określać zapotrzebowanie na miód w odniesieniu do siły rodziny i jej aktualnych potrzeb, a nie szacować na oko lub na podstawie ogólnej masy pszczół bez proporcjonalnej kalkulacji. Z mojego doświadczenia wynika, że umiejętność liczenia takich prostych proporcji przydaje się nie tylko w pracy przy ulu, ale również podczas planowania zakupów lub przygotowywania pasieki na okresy bezpożytkowe. Warto przyswoić sobie tę zależność i zawsze pamiętać, że większa masa rodziny to większe, lecz wyliczalne i proporcjonalne zużycie miodu, a nie wartości z sufitu czy „na oko”. To podstawa racjonalnej gospodarki pasiecznej.