Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Podejmując decyzję o czasie przewozu pasieki wędrownej, warto dobrze przemyśleć, jakie warunki będą panowały dla pszczół. Wydaje się czasem, że popołudnie, południe czy nawet wieczór to dobry wybór, bo wtedy łatwiej zorganizować logistykę, jest jasno, a ludzie są mniej zmęczeni. Jednak w praktyce pszczelarstwo rządzi się swoimi prawami. Południe i popołudnie to najgorętsze pory dnia, kiedy pszczoły są bardzo aktywne, dużo robotnic przebywa poza ulem na pożytkach i wraca dopiero pod wieczór. Przewożenie rodzin w tych godzinach powoduje, że wiele pszczół może zostać zgubionych – nie wrócą do ula przed załadunkiem. To nie tylko straty dla pszczelarza, ale też stres dla rodzin i większe ryzyko rozbicia się rodziny pszczelej na obcym terenie. Przewóz o zachodzie słońca wydaje się czasem praktyczny, bo pszczoły wróciły już z pożytków, ale problemem jest rozładunek po ciemku, co znacznie utrudnia pracę i zwiększa ryzyko przypadkowego uszkodzenia uli czy rozdrażnienia owadów. Dodatkowo, po wieczornym rozładunku pszczoły nie mają już czasu na spokojny oblot zapoznawczy – przez noc mogą się pogubić i osłabić rodzinę. Zbyt wysokie temperatury w ciągu dnia w zamkniętych ulach mogą doprowadzić do przegrzania i osłabienia pszczół, a w skrajnych przypadkach nawet do strat matek czy czerwiu. Z mojego doświadczenia wynika, że takie błędy często wynikają z niedoceniania biologii pszczół i presji organizacyjnej. Tymczasem to właśnie wschód słońca to moment, gdy pszczoły są spokojniejsze, a temperatura sprzyja ich bezpieczeństwu podczas transportu. Najlepsze efekty osiąga się wtedy, gdy przewóz jest dostosowany do naturalnego rytmu rodziny pszczelej, a nie do wygody ludzi. To podejście jest podstawą dobrej praktyki w nowoczesnym pszczelarstwie.