Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Wielu początkujących pszczelarzy mylnie zakłada, że każda ilość cukru zamieniona w syrop niemal w całości zamienia się w zapas pokarmowy dla pszczół, co niestety nie jest prawdą. Za mała ilość cukru, na przykład 2 lub 3 kg, nie wystarczy do uzupełnienia żelaznego zapasu, bo po pierwsze – część masy znika podczas fermentacji, parowania czy przerabiania przez pszczoły, po drugie – syrop o za małym stężeniu może być źle pobierany lub nie zasklepiony w całości, przez co nie będzie się nadawał jako długoterminowy pokarm zimowy. Warto wiedzieć, że normy branżowe (np. zalecenia PZP czy doświadczonych instruktorów) mówią wyraźnie, że na zimę rodzina musi mieć minimum około 8 kg zapasu – to zapewnia szansę przeżycia nawet przy trudniejszych warunkach pogodowych i opóźnionej wiośnie. Częsty błąd to przeliczanie cukru na gotowy zapas 1:1, co prowadzi do niedoszacowania potrzeb. Z drugiej strony, podanie 7 kg lub więcej może się wydawać przesadą, ale praktyka pokazuje, że nadmiar pszczoły po prostu zostawią na wiosnę i wcale nie jest to dla nich problemem. Kluczowa jest jednak nie tyle sama ilość, co właściwe oszacowanie tego, ile już jest miodu w plastrach oraz ile jeszcze trzeba podać. Warto też pamiętać o odpowiedniej konsystencji syropu – właśnie 3:2, bo rzadszy szybko fermentuje, a gęstszy jest trudny do pobrania. Najczęściej błędne odpowiedzi biorą się z mylenia masy cukru z objętością syropu albo zbyt dosłownego traktowania wagowych proporcji. W praktyce zawsze lepiej lekko zawyżyć ilość dodawanego cukru niż zaryzykować głodówkę rodziny zimą. Takie bezpieczeństwo to podstawa dobrej gospodarki pasiecznej.