Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Pszczelarz , Technik pszczelarz
Kategorie: Produkty pszczele Sprzęt i narzędzia pasieczne
Z którego z wymienionych materiałów powinny być wykonane naczynie, w których przechowywany jest miód?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Miód to bardzo specyficzny produkt – jest higroskopijny, łatwo pochłania obce zapachy i reaguje z wieloma materiałami. Szkło to moim zdaniem zdecydowanie najlepszy wybór na naczynie do przechowywania miodu. Po pierwsze, szkło jest całkowicie obojętne chemicznie – nie wchodzi w reakcję z miodem nawet po długim czasie, nie zmienia jego smaku, nie wpływa na barwę ani aromat. To ważny wymóg, bo miód podatny jest na różnego rodzaju zanieczyszczenia. Branżowe normy, takie jak zalecenia Polskiego Związku Pszczelarskiego czy ogólne wytyczne HACCP, jasno wskazują na szkło jako materiał bezpieczny do przechowywania żywności, szczególnie produktów o dużej aktywności chemicznej. W praktyce szklane słoiki i butelki są szeroko stosowane zarówno przez pszczelarzy, jak i w przemyśle spożywczym – co ciekawe, szkło pozwala też łatwo kontrolować wygląd i czystość miodu bez konieczności otwierania pojemnika. Jeszcze jedna zaleta: szkło nie pochłania zapachów, nie wydziela własnych i bardzo łatwo je wyczyścić do sterylnej czystości. Z własnego doświadczenia wiem, że nawet po kilku latach przechowywania w szklanym słoiku miód zachowuje świeżość i swoje naturalne właściwości, o ile jest szczelnie zamknięty i przechowywany w suchym, ciemnym miejscu.
Wydaje się czasem, że pojemniki z metalu, drewna czy aluminium to dobry wybór – szczególnie, jeśli ktoś patrzy na trwałość albo dostępność takich materiałów. Jednak każda z tych opcji niesie spore ryzyko pogorszenia jakości miodu. Blacha ocynkowana, choć popularna w przechowywaniu różnych produktów, niestety w kontakcie z kwasami zawartymi w miodzie może wywołać reakcje chemiczne prowadzące do korozji i przenikania szkodliwych substancji, m.in. jonów cynku, do żywności. To według mnie poważne zagrożenie zarówno dla smaku, jak i zdrowia. Aluminium natomiast jest podatne na działanie kwasów organicznych – a miód, choć słodki, zawiera ich sporo (głównie kwas glukonowy). W wyniku dłuższego kontaktu może dojść do rozpuszczania się aluminium i przedostawania się go do miodu. Z moich obserwacji wynika, że czasem w starszych gospodarstwach nadal stosuje się aluminiowe wiadra, ale nie jest to zgodne z nowoczesnymi wytycznymi sanitarnymi i może prowadzić do niebezpiecznych zanieczyszczeń. Drewno brzozowe, choć naturalne i kiedyś stosowane tradycyjnie, łatwo chłonie wilgoć i zapachy, trudno je też dobrze wysterylizować. Przez mikropęknięcia i pory dostają się bakterie, pleśnie i zanieczyszczenia, co jest niepożądane przy długim przechowywaniu miodu. W praktyce więc tylko szkło spełnia wszystkie wymogi bezpieczeństwa, jest neutralne chemicznie i gwarantuje zachowanie właściwości miodu przez długi czas. Częstym błędem myślowym jest przekonanie, że jeśli coś „jest dostępne w domu”, to się nadaje – a tu niestety liczy się odporność na reakcje chemiczne i możliwość utrzymania higieny na wysokim poziomie. Standardy branżowe i przepisy sanitarne jasno preferują szkło właśnie z tych powodów.