Kwalifikacja: ROL.03 - Prowadzenie produkcji pszczelarskiej

Wiele osób intuicyjnie zakłada, że najuboższa baza pożytkowa dla pszczół jest w rejonach górskich lub tam, gdzie warunki klimatyczne wydają się trudniejsze, jak na północnym wschodzie kraju. Jednak ta perspektywa nie do końca oddaje rzeczywistość. W południowej Polsce, mimo urozmaiconego terenu, dominuje sporo terenów zielonych, łąk, miedz czy przydrożnych zarośli. Góry, choć trudniejsze dla pasiek w sensie logistyki, oferują całkiem ciekawe i rozłożone w czasie pożytki, np. z malin, wrzosów czy nawet drzew iglastych. Południowo-zachodnia część kraju również wypada nieźle – znajdziemy tu zarówno uprawy rzepaku, jak i liczne parki krajobrazowe czy lasy mieszane, szczególnie na Dolnym Śląsku. Z kolei północno-wschodnia Polska to obszar znany z tradycyjnych form rolnictwa, gdzie nadal utrzymuje się sporo nieużytków, łąk i pastwisk oraz naturalnych enklaw roślinności – te tereny wręcz przyciągają pszczelarzy szukających zróżnicowanych pożytków. Typowym błędem jest utożsamianie 'mało atrakcyjnego' krajobrazu z ubogą bazą pożytkową. Tymczasem to właśnie intensywne rolnictwo, brak krajobrazu mozaikowego i dominacja monokultur, charakterystyczne dla centralnej Polski, faktycznie powodują deficyt pożytków. Praktyka pokazuje, że nawet tam, gdzie warunki są mniej spektakularne przyrodniczo, pszczoły znajdą lepsze warunki niż na wielkich polach uprawnych bez dzikiej roślinności. Warto przy planowaniu lokalizacji pasieki kierować się nie tyle ogólną opinią o regionie, co realną analizą dostępnych pożytków i strukturą krajobrazu.