Ziarno zboża przedstawione na zdjęciu to typowy przykład pasz treściwych, co według mnie jest kluczową informacją w żywieniu zwierząt gospodarskich. Pasze treściwe to taka grupa, która charakteryzuje się wysoką koncentracją składników odżywczych, szczególnie energii i białka, a niską zawartością włókna surowego (zazwyczaj mniej niż 18%). W praktyce stosuje się je przede wszystkim w żywieniu zwierząt o wysokich wymaganiach produkcyjnych, np. krów mlecznych, trzody chlewnej czy drobiu. Ziarna kukurydzy, które są ukazane na ilustracji, stosuje się bardzo szeroko w gospodarstwach, bo łatwo je magazynować i dawkować. Kukurydza jest świetnym źródłem energii ze względu na wysoką zawartość skrobi, a jej przetworzone formy, jak śruta, są jeszcze łatwiej przyswajalne. W standardach żywienia, zarówno w Polsce, jak i w całej Unii Europejskiej, przyjmuje się, że pasze treściwe powinny stanowić podstawę dawki pokarmowej dla zwierząt intensywnie użytkowanych. Moim zdaniem, znajomość tej klasyfikacji bardzo ułatwia planowanie racjonalnego żywienia, a jednocześnie pozwala lepiej zrozumieć, dlaczego zboża takie jak kukurydza, pszenica czy jęczmień mają tak duże znaczenie w produkcji zwierzęcej. Wiele podręczników branżowych podkreśla, żeby nie przesadzać z udziałem pasz treściwych, bo choć są wydajne, to ich nadmiar może prowadzić do zaburzeń metabolicznych u zwierząt.
Widząc ziarno zboża na zdjęciu, można łatwo się pomylić, bo pasze są dość zróżnicowane pod względem wyglądu i przeznaczenia. Niektórzy utożsamiają ziarna zbóż z paszami objętościowymi, jednak to jest klasyczny błąd wynikający z mylenia pojęć – objętościowe pasze, zarówno suche (jak siano) jak i soczyste (jak kiszonka), charakteryzują się wysoką zawartością włókna, niską gęstością energetyczną i znacznie większą objętością w porównaniu do treściwych. Ziarno zbóż, takie jak kukurydza, nie spełnia tych warunków – ma niską zawartość włókna, jest bardzo kaloryczne i stosunkowo niewielkie objętościowo. Z kolei pasze przemysłowe to zupełnie inna kategoria – obejmują one komponenty powstałe w wyniku obróbki przemysłowej, np. makuchy, śruty poekstrakcyjne czy wysłodki, często są dodatkiem do racji pokarmowej, ale same ziarna zbóż do tej grupy nie należą. Jeśli chodzi o objętościowe pasze soczyste, to przykładem może być zielonka, kiszonka czy buraki pastewne, a nie wolne ziarno. Wielu uczniów sugeruje się tym, że zboże pochodzi z roślin, które w całości bywają objętościowe, jednak ziarno oddzielone od reszty rośliny to już zupełnie inna kategoria – pasza treściwa. To rozróżnienie jest bardzo ważne, bo wpływa na bilansowanie dawek pokarmowych i pozwala zapobiegać błędom żywieniowym w produkcji zwierzęcej. Moim zdaniem, kluczowe jest nauczenie się rozpoznawania pasz nie tylko po wyglądzie, ale też po właściwościach chemicznych i ich roli w gospodarstwie.