Kwalifikacja: ROL.09 - Organizacja i nadzorowanie produkcji pszczelarskiej

Często można spotkać się z przekonaniem, że w sytuacji nadmiernej ilości nawozów naturalnych wystarczy np. prowadzić dokładną ewidencję pasz albo sporządzić plan nawożenia, ale to nie rozwiązuje problemu nadwyżki azotu w gospodarstwie. Sama umowa dzierżawy lub użytkowania gruntów nie jest wystarczająca, bo nie zawsze faktycznie zwiększa powierzchnię upraw objętych rejestracją – liczy się formalny stan posiadania gruntów na podstawie dokumentacji zgłoszonej do agencji rolnej, a nie jakakolwiek umowa. Plan nawożenia jest bardzo ważny przy racjonalnym gospodarowaniu składnikami pokarmowymi, lecz nie uprawnia do przekroczenia 170 kg N/ha – on tylko pomaga lepiej rozłożyć dawki nawozów w czasie i przestrzeni, ale nie rozwiązuje kwestii nadmiaru. Ewidencja wydawania pasz z gospodarstwa to już zupełnie inna kwestia, dotyczy głównie żywienia zwierząt, a nie zarządzania nawozami naturalnymi. Typowym błędem myślowym jest założenie, że im więcej dokumentów, tym lepiej – jednak w przypadku nadprodukcji nawozów kluczowe jest pokazanie, że ten nadmiar nie zostaje w gospodarstwie, tylko trafia na inne grunty zgodnie z prawem. Właśnie dlatego wymaga się formalnej umowy zbytu nawozów naturalnych, co potwierdza, że azot został przekazany poza gospodarstwo i nie dojdzie do przekroczenia dopuszczalnych norm środowiskowych. Bez tej umowy rolnik naraża się na poważne konsekwencje prawne i środowiskowe, a to jest już bardzo poważna sprawa, szczególnie w świetle coraz bardziej restrykcyjnych przepisów krajowych i unijnych.