Kwalifikacja: ROL.09 - Organizacja i nadzorowanie produkcji pszczelarskiej

Wybierając rasę owiec do usługowego wypasu, warto kierować się nie tylko wyglądem czy popularnością, ale przede wszystkim cechami użytkowymi dostosowanymi do specyficznych warunków środowiskowych. Wiele osób myli się, sądząc, że każda rasa sprawdzi się równie dobrze. Na przykład cygaj jest rasą owcy użytkowej, głównie mięsno-wełnianej, ale nie cechuje się szczególną odpornością na trudne warunki terenowe ani specyficzną umiejętnością utrzymania łąk i wałów w odpowiednim stanie. Uhruska z kolei to rasa lokalna, raczej rzadko wykorzystywana w usługowym wypasie, głównie z powodu mniejszej odporności i mniej efektywnego wpływu na strukturę runi. Czarnogłówka, choć popularna w Polsce, jest przede wszystkim owcą mięsną – jej cięższa budowa nie sprzyja długotrwałym wędrówkom ani wypasowi na trudniejszych terenach. Typowym błędem jest tu przekonanie, że każda owca będzie „kosić” trawę jednakowo – tymczasem tylko wrzosówka posiada charakterystyczną technikę strzyżenia trawy tuż przy ziemi i jednoczesnego ugniatania podłoża. Takie cechy są wymagane na wałach przeciwpowodziowych, w parkach krajobrazowych czy na terenach chronionych, zgodnie z dobrymi praktykami agrotechnicznymi i zasadami ochrony bioróżnorodności. W praktyce inne rasy mogą powodować degradację runi, wyrywanie roślin z korzeniami lub nie radzić sobie z wędrówkami po trudnym terenie. Moim zdaniem, warto poświęcić chwilę na analizę faktycznych wymagań usługowego wypasu – nie każda owca będzie tu dobrym narzędziem, a wybór niewłaściwej rasy może przynieść więcej szkód niż pożytku.