Kwalifikacja: ROL.09 - Organizacja i nadzorowanie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Technik pszczelarz
Kategorie: Gospodarka pasieczna Pozyskiwanie i przetwarzanie produktów pszczelich
Który produkt pszczeli przedstawiono na rysunku?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Obnóża pyłkowe to nic innego jak zlepione przez pszczoły grudki pyłku kwiatowego, które transportują na swoich tylnych odnóżach do ula. To właśnie te drobne, różnokolorowe kulki widzisz na zdjęciu. Z mojego doświadczenia wynika, że rozpoznanie obnóży jest kluczowe dla osób zaczynających przygodę z pszczelarstwem, ponieważ często myli się je z pierzgą albo nawet z propolisem. W praktyce pszczelarskiej te obnóża mają ogromne znaczenie, bo są cennym źródłem białka i innych składników odżywczych zarówno dla pszczół, jak i dla ludzi. Pyłek zbierany przez pszczoły uchodzi za produkt o wysokiej wartości dietetycznej, wspierający odporność i działanie całego organizmu. Warto wiedzieć, że według dobrych praktyk z zakresu gospodarki pasiecznej, pyłek można pozyskiwać przy pomocy specjalnych poławiaczy umieszczanych przy wylotkach ula – choć trzeba robić to z umiarem, by nie pozbawić pszczół ważnego pożywienia. Najczęściej spotykana barwa obnóży zależy od gatunku rośliny, z której pochodzi pyłek, stąd taka ich różnorodność kolorystyczna. Generalnie, moim zdaniem, znajomość takich szczegółów przydaje się nie tylko na egzaminie, ale też w praktyce, bo ułatwia podejmowanie decyzji przy prowadzeniu pasieki.
Patrząc na przedstawiony produkt, można łatwo się pomylić i skojarzyć go z innymi wyrobami pszczelimi, ale kluczowe są tu detale. Propolis, na przykład, wygląda zupełnie inaczej – to lepka, żywiczna substancja o brunatnym zabarwieniu, którą pszczoły wytwarzają poprzez mieszanie żywic roślinnych ze śliną i woskiem. Propolis stosuje się głównie do dezynfekcji ula i uszczelniania szczelin, nie ma formy drobnych, wielobarwnych granulek. Mleczko pszczele natomiast to kremowa, półpłynna substancja, wytwarzana przez młode pszczoły robotnice jako pokarm głównie dla larw i królowej matki. Jest ono przechowywane w specjalnych matecznikach, a nie w postaci grudek. Pierzga z kolei to już przetworzony przez pszczoły pyłek – po zmieszaniu z miodem i śliną oraz ubiciu w komórkach plastra ulega fermentacji mlekowej, dzięki czemu staje się lepiej przyswajalna przez organizm pszczeli i ludzki. Wygląda to zupełnie inaczej niż sypkie, pojedyncze kulki pyłku. Typowym błędem jest utożsamianie tych produktów z powodu zbliżonej kolorystyki czy skojarzenia z pyłkiem, ale w praktyce rozpoznanie ich wymaga zwrócenia uwagi na konsystencję, sposób przechowywania i rolę w ulu. Z mojej obserwacji wynika, że początkujący pszczelarze często mylą pierzgę z obnóżami pyłkowymi, zapominając, że pierzga jest zawsze zbita i zlepiona w komórkach, a nie luzem jak na tym zdjęciu. Warto pamiętać o tych różnicach, bo właściwa identyfikacja produktów pszczelich to podstawa dobrej praktyki pasiecznej oraz przetwórstwa.