Kwalifikacja: ROL.09 - Organizacja i nadzorowanie produkcji pszczelarskiej

Patrząc na przedstawiony produkt, można łatwo się pomylić i skojarzyć go z innymi wyrobami pszczelimi, ale kluczowe są tu detale. Propolis, na przykład, wygląda zupełnie inaczej – to lepka, żywiczna substancja o brunatnym zabarwieniu, którą pszczoły wytwarzają poprzez mieszanie żywic roślinnych ze śliną i woskiem. Propolis stosuje się głównie do dezynfekcji ula i uszczelniania szczelin, nie ma formy drobnych, wielobarwnych granulek. Mleczko pszczele natomiast to kremowa, półpłynna substancja, wytwarzana przez młode pszczoły robotnice jako pokarm głównie dla larw i królowej matki. Jest ono przechowywane w specjalnych matecznikach, a nie w postaci grudek. Pierzga z kolei to już przetworzony przez pszczoły pyłek – po zmieszaniu z miodem i śliną oraz ubiciu w komórkach plastra ulega fermentacji mlekowej, dzięki czemu staje się lepiej przyswajalna przez organizm pszczeli i ludzki. Wygląda to zupełnie inaczej niż sypkie, pojedyncze kulki pyłku. Typowym błędem jest utożsamianie tych produktów z powodu zbliżonej kolorystyki czy skojarzenia z pyłkiem, ale w praktyce rozpoznanie ich wymaga zwrócenia uwagi na konsystencję, sposób przechowywania i rolę w ulu. Z mojej obserwacji wynika, że początkujący pszczelarze często mylą pierzgę z obnóżami pyłkowymi, zapominając, że pierzga jest zawsze zbita i zlepiona w komórkach, a nie luzem jak na tym zdjęciu. Warto pamiętać o tych różnicach, bo właściwa identyfikacja produktów pszczelich to podstawa dobrej praktyki pasiecznej oraz przetwórstwa.