Kwalifikacja: ROL.09 - Organizacja i nadzorowanie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Technik pszczelarz
Kategorie: Pozyskiwanie i przetwarzanie produktów pszczelich Sprzęt i technika pasieczna
Który typ miodarki wymaga ręcznego obracania plastrów podczas wirowania miodu?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Właściwie wskazana miodarka diagonalna rzeczywiście wymaga ręcznego obracania plastrów podczas wirowania. To dość charakterystyczna cecha tych urządzeń – w praktyce wygląda to tak, że po odwirowaniu jednej strony plastra trzeba go wyjąć i obrócić ręcznie, żeby miód został usunięty z drugiej strony. Moim zdaniem to rozwiązanie jest szczególnie dobrze znane w małych, tradycyjnych pasiekach, bo sprzęt ten jest prosty i stosunkowo tani. Z drugiej strony wymaga więcej pracy fizycznej i skupienia, a przy większej liczbie ramek może być czasochłonny. Jednak dzięki temu pszczelarz zyskuje pełną kontrolę nad procesem odwirowywania, co czasem pozwala lepiej zadbać o delikatność wosku i nie uszkodzić plastrów. Standardy branżowe zalecają stosowanie diagonalnych miodarek tam, gdzie produkcja jest niewielka, a inwestycja w bardziej zaawansowane, automatyczne modele nie miałaby ekonomicznego uzasadnienia. Warto też zauważyć, że diagonalne miodarki radzą sobie najlepiej z gęstszymi miodami, bo siła odśrodkowa działa na jedną stronę plastra naraz. Pewnie zauważyłeś, że w literaturze fachowej często opisywane są jako dobry wybór dla początkujących pszczelarzy – i zdecydowanie się z tym zgadzam. Fajnie jest znać takie podstawy, bo pozwala to lepiej dobierać sprzęt do własnych potrzeb i możliwości.
W przypadku pytania o typ miodarki wymagającej ręcznego obracania plastrów, bardzo łatwo pomylić różne rodzaje urządzeń, bo nazewnictwo w branży potrafi być mylące. Miodarki hordalne oraz radialno-kasetowe są raczej dedykowane większym pasiekom, gdzie liczy się szybkość, wydajność i minimalizacja pracy fizycznej pszczelarza. W modelach hordalnych (zwanych też radialnymi) ramki ustawiane są promieniście wokół osi bębna i nie trzeba ich obracać – odwirowany miód sam wypływa z obu stron plastra dzięki odpowiedniemu ustawieniu ramek względem siły odśrodkowej. To bardzo wygodne, szczególnie przy większej liczbie ramek do obsłużenia. Radialno-kasetowe to już bardziej zaawansowane konstrukcje, gdzie stosuje się specjalne kasety, często z możliwością automatycznego obracania ramki w trakcie pracy – to rozwiązanie spotykane w profesjonalnych pasiekach, gdzie liczy się czas i jakość. Z kolei kasetowe miodarki elektryczne idą jeszcze krok dalej, automatyzując proces w pełni – użytkownik praktycznie ogranicza się do załadunku ramek i uruchomienia programu. Ręczne obracanie w takich przypadkach po prostu nie występuje i byłoby niepraktyczne. Typowym błędem jest mylenie urządzeń diagonalnych z radialnymi, bo oba typy bywają obecne w małych pasiekach, a nie do końca jest jasne, jak działa sam proces wirowania. Diagonalna miodarka to chyba najprostszy historycznie wariant, gdzie siła odśrodkowa działa na jedną stronę plastra, stąd konieczność ręcznego obracania. Pozostałe modele wprowadzają różnego rodzaju mechanizmy, które to zadanie automatyzują lub eliminują potrzebę takich działań. Moim zdaniem dobrze jest zapamiętać, że diagonalne urządzenia wymagają największego nakładu pracy ręcznej, a im bardziej zaawansowana technologia, tym bardziej proces staje się zautomatyzowany i wygodny dla pszczelarza. Praktyczne podejście do doboru miodarki zależy od wielkości pasieki i oczekiwanej efektywności.