Kwalifikacja: ROL.09 - Organizacja i nadzorowanie produkcji pszczelarskiej

Bardzo często przy wyborze terminu zbioru lucerny popełnia się błąd, kierując się wyłącznie jednym parametrem – zwykle masą zielonki. To jednak prowadzi do mylnych wniosków. Wybierając fazę końca kwitnienia lub pełnego kwitnienia, można rzeczywiście uzyskać najwyższy plon masy zielonej, ale niestety idzie to w parze z wyraźnym spadkiem zawartości białka ogólnego oraz witamin. Strawność też wyraźnie spada – im bardziej roślina dojrzała, tym więcej włókna, a mniej wartościowych składników, które są najlepiej przyswajane przez zwierzęta. To częsty błąd: skupienie się tylko na „tonach z hektara”, zamiast na faktycznej wartości pokarmowej paszy. Z kolei początek kwitnienia daje lepszy kompromis, bo plon białka jest jeszcze wysoki, ale już białka ogólnego i witamin jest wyraźnie mniej niż w fazie pąkowania, no i strawność nie jest już tak imponująca. Zbieranie lucerny przed pąkowaniem daje paszę o znakomitej jakości, ale plon jest bardzo niski i w praktyce to się nie kalkuluje – nie wyżywi się w ten sposób dużego stada. Moim zdaniem, najlepsze efekty – i tak pokazuje większość praktyków oraz opracowań branżowych – osiąga się właśnie przy zbiorze w fazie pąkowania. To wtedy uzyskujemy bardzo dobrą jakość paszy i jednocześnie solidny plon, co przekłada się na zdrowie i produkcyjność zwierząt. Nadmierna koncentracja na jednym wskaźniku, np. tylko na plonie lub tylko na białku, prowadzi do błędnych decyzji żywieniowych i strat ekonomicznych.