Kwalifikacja: ROL.09 - Organizacja i nadzorowanie produkcji pszczelarskiej

Wielu początkujących i nawet trochę bardziej zaawansowanych pszczelarzy często myśli, że wystarczy wstawić ramki z węzą gdziekolwiek blisko czerwiu i pszczoły same się wszystkim zajmą. Niestety, nie do końca tak to działa. Jeżeli ramki z węzą wstawimy obok siebie na skraju czerwiu, może to prowadzić do sytuacji, w której pszczoły nie są w stanie efektywnie zagospodarować obu ramek naraz – najczęściej budują jedną, a drugą zostawiają „na później”. To niepotrzebnie wydłuża proces rozbudowy gniazda, a do tego wprowadza chaos w organizacji rodziny. Wkładanie ramek między plastry z czerwiem otwartym jest ryzykowne – matka może zostać zdezorientowana, a w najgorszym przypadku możemy narazić młody czerw na wychłodzenie, bo młode larwy są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury i mogą obumrzeć. Z kolei wsadzanie węzy między plastry z czerwiem krytym to często popełniany błąd w szczycie sezonu – tam pszczoły są mniej aktywne, bo „kryty” czerw nie jest już tak pilnie doglądany przez młode pszczoły karmicielki. Utrudnia to szybkie podjęcie budowy, przez co ramki mogą długo pozostawać puste albo zostać zabudowane dziko. Moim zdaniem takie praktyki zwyczajnie komplikują życie pszczołom i pszczelarzowi. Dobrym nawykiem jest obserwować aktywność pszczół i dostosowywać metody do ich rzeczywistych potrzeb, bo standardy branżowe nie wzięły się znikąd – wynikają z wielu sezonów prób i błędów, które pokazują, że najwydajniejsze i najbezpieczniejsze jest rozdzielenie ramek z węzą po obu stronach czerwiu. Dzięki temu rodzina pracuje harmonijnie, a matka ma cały czas dostęp do środkowej części gniazda, gdzie czuje się najbezpieczniej i najchętniej czerwi.