Kwalifikacja: ROL.09 - Organizacja i nadzorowanie produkcji pszczelarskiej
Zawód: Technik pszczelarz
Kategorie: Gospodarka pasieczna Chów i hodowla pszczół Choroby i zdrowie pszczół
Wstawienie ramki z suszem pomiędzy czerw jest wskazane, gdy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wstawienie ramki z suszem pomiędzy czerw to jedna z praktycznych metod stosowanych przez pszczelarzy do likwidacji nastroju rojowego w rodzinie pszczelej. Takie działanie „rozciąga” gniazdo, co utrudnia pszczołom tworzenie tzw. kłębu rojowego i skutecznie rozprasza ich naturalne tendencje do rojenia się. W praktyce polega to na umieszczeniu pomiędzy plastrami z czerwiem ramki z wybudowanym już suszem, czyli z pustym plastrem bez miodu i czerwiu. Dzięki temu matka zaczyna składać jaja także na nowej ramce, co powoduje, że praca robotnic skupia się bardziej na opiece nad czerwiem, a mniej na przygotowaniach do rójki. Z mojego doświadczenia wynika, że w tej metodzie istotne jest nie tylko wstawienie samej ramki, ale też zapewnienie wystarczającej ilości młodych pszczół do opieki nad czerwiem. Typowo pszczelarze łączą tę technikę z innymi zabiegami przeciwrojowymi, jak zwiększenie wentylacji lub poszerzanie gniazda. Co ciekawe, w standardach hodowli pszczół taki zabieg jest zalecany właśnie wtedy, gdy widoczne są pierwsze objawy nastroju rojowego – np. obecność mateczników rojowych na plastrach. To rozwiązanie nie jest skuteczne w innych sytuacjach, jak ograniczanie matki czy dzielenie gniazda, tylko właśnie przy zwalczaniu nastroju rojowego.
W pszczelarstwie łatwo pomylić różne praktyki zarządzania gniazdem, szczególnie jeśli chodzi o manipulację plastrami i ramkami. Wstawienie ramki z suszem pomiędzy czerw nie jest praktyką stosowaną ani wtedy, gdy gniazdo jest rozbijane na dwa, ani w celu ograniczenia matki w czerwieniu, ani przy wybieraniu plastrów z miodem. W przypadku rozbijania gniazda na dwa, głównym celem jest najczęściej podział rodziny pszczelej, a wtedy przenosi się całe ramki z czerwiem i pokarmem, nie wstawia się pustych plastrów w środek, bo to mogłoby tylko zaburzyć równowagę cieplną i opiekę nad czerwiem. Jeśli chodzi o ograniczanie matki w czerwieniu, to klasyczną metodą jest stosowanie kraty odgrodowej lub nawet izolatora, a nie wstawianie pustych plastrów. Pusta ramka z suszem raczej zachęci matkę do czerwienia, bo będzie miała więcej miejsca na składanie jaj. Przy wybieraniu plastrów z miodem natomiast chodzi o usunięcie tych plastrów z nadstawki lub korpusu, aby odzyskać miód, a nie o manipulowanie układem czerwiu i suszu. Te błędne podejścia wynikają często z mylenia celów poszczególnych zabiegów lub z niedostatecznej znajomości przyczyn i skutków danych czynności. Z mojego doświadczenia wynika, że precyzyjne rozumienie, kiedy i po co stosujemy daną technikę, ma kluczowe znaczenie – wstawianie ramki z suszem między czerw ma służyć rozbiciu zwartego gniazda przy nastroju rojowym, a nie innym celom. Dobrą praktyką jest zawsze analizowanie, jaki efekt biologiczny chcemy osiągnąć i czy dany zabieg na pewno do tego prowadzi. W literaturze branżowej i podręcznikach pszczelarskich wyraźnie wskazuje się, kiedy tego typu metoda znajduje swoje zastosowanie, więc warto poświęcić czas na zrozumienie tych niuansów.