Poprawna odpowiedź na to pytanie wynika z właściwego obliczenia składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP), która wynosi 0,10% od wynagrodzeń wszystkich ubezpieczonych w przedsiębiorstwie. W przypadku pracownicy zatrudnionej na umowę o pracę, jej wynagrodzenie brutto wynosi 2900,00 zł, co daje składkę w wysokości 2,90 zł (0,10% z 2900 zł). Zleceniobiorca, którego wynagrodzenie wynosi 700,00 zł, ma składkę równą 0,70 zł (0,10% z 700 zł). Kolejny zleceniobiorca z wynagrodzeniem 1700,00 zł generuje składkę w wysokości 1,70 zł, a zleceniobiorca zatrudniony u innego pracodawcy z wynagrodzeniem 1800,00 zł również płaci 1,80 zł. Podsumowując, całkowita składka wynosi: 2,90 zł + 0,70 zł + 1,70 zł + 1,80 zł = 7,10 zł. Jednakże, zleceniobiorca, który posiada umowę o pracę z wynagrodzeniem wyższym niż minimalne, nie jest objęty obowiązkiem uiszczania składki na FGŚP, co zmienia całkowitą kwotę do 3,60 zł. To podejście jest zgodne z przepisami dotyczącymi ubezpieczeń społecznych i zasadami obliczania składek, które są istotne w praktyce kadrowo-płacowej.
Wybór błędnej odpowiedzi może być spowodowany niepełnym zrozumieniem zasad obliczania składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Niezrozumienie znaczenia ubezpieczeń i wyłączeń może prowadzić do mylnych kalkulacji. Na przykład, niektórzy mogą sądzić, że wszyscy zleceniobiorcy, niezależnie od ich sytuacji zawodowej, są objęci obowiązkiem składkowym. To podejście jednak nie uwzględnia faktu, że zleceniobiorcy, którzy są jednocześnie zatrudnieni na umowę o pracę z wynagrodzeniem przewyższającym minimalne, nie są zobowiązani do opłacania składki na FGŚP. Niestety, to nieporozumienie może prowadzić do zawyżania obliczeń. Innym powszechnym błędem jest brak uwzględnienia zasadniczej różnicy między wynagrodzeniem brutto a wysokością składek, co może prowadzić do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko wynagrodzenia z tytułu umów, które wymagają odprowadzania składek, są brane pod uwagę. Dlatego nieprawidłowe podejście prowadzi do sytuacji, w której obliczenia są niezgodne z rzeczywistym stanem prawnym, co jest istotnym błędem, który może mieć konsekwencje dla rozliczeń płacowych w przedsiębiorstwie.