Podatek od gier jest klasyfikowany jako podatek pośredni, co oznacza, że nie jest bezpośrednio nakładany na zysk lub dochód, lecz jest pobierany w chwili transakcji, zwykle w formie dodatkowego obciążenia dla konsumentów. Tego rodzaju podatki są często stosowane w przypadku aktywności związanych z hazardem, ponieważ ich struktura pozwala na generowanie dochodów dla budżetu państwa, z jednoczesnym ograniczeniem negatywnych skutków dla graczy. Przykładem mogą być stawki podatkowe na zakłady, które są naliczane na podstawie obrotów, a nie na podstawie zysków. Takie podejście jest zgodne z praktykami wielu krajów, które starają się regulować rynek gier i hazardu, a także zapewnić uczciwość w grze. Dodatkowo, podatek pośredni od gier pozwala na lepsze monitorowanie i kontrolowanie przepływu pieniędzy w tym sektorze, co jest istotne w kontekście przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu działalności przestępczej.
Podatek od gier nie jest podatkiem bezpośrednim, ponieważ nie jest naliczany w prosty sposób na dochody czy zyski. Podatki bezpośrednie, takie jak podatek dochodowy od osób fizycznych czy prawnych, są obliczane na podstawie dochodów i wprost obciążają podatników. Również lokalność tego podatku nie ma sensu w kontekście gier, ponieważ jego regulacje zazwyczaj mają zasięg krajowy, a nie lokalny. Wiele osób myli podatek od gier z podatkami majątkowymi, które dotyczą posiadania nieruchomości czy innych aktywów. W rzeczywistości podatek od gier bazuje na transakcjach związanych z grami oraz hazardem, a nie na posiadanym majątku. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do niepoprawnych odpowiedzi, obejmują brak zrozumienia charakterystyki różnych typów podatków oraz ich zastosowania. Kluczem do właściwego zrozumienia tego zagadnienia jest znajomość notacji podatkowej oraz przepisów regulujących konkretny rodzaj działalności. Dlatego ważne jest, aby rozwijać wiedzę na temat struktury podatków oraz ich wpływu na różne sektory gospodarki.