Aktywa w bilansie przedsiębiorstwa są uporządkowane według kryterium
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na wzrastającą płynność aktywów w bilansie jest prawidłowa, ponieważ aktywa przedsiębiorstwa są uporządkowane w taki sposób, aby odzwierciedlać ich zdolność do szybkiej konwersji na gotówkę. Aktywa o najwyższej płynności, takie jak gotówka i ekwiwalenty, znajdują się na początku bilansu, a następnie następują mniej płynne składniki, takie jak należności czy zapasy. Taki porządek pozwala inwestorom oraz zarządowi lepiej ocenić, ile środków przedsiębiorstwo może szybko wykorzystać do pokrycia zobowiązań. Przykładem mogą być banki, które kładą duży nacisk na płynność, aby móc szybko reagować na potrzeby klientów. Standardy rachunkowości, takie jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), również zalecają takie podejście, aby zapewnić przejrzystość finansową i umożliwić porównania między różnymi przedsiębiorstwami.
Wybór innych kryteriów, takich jak wzrastająca wymagalność, malejąca płynność lub malejąca wymagalność, odzwierciedla nieporozumienia dotyczące struktury bilansu i funkcji aktywów. Kryterium wzrastającej wymagalności sugeruje, że aktywa powinny być uporządkowane według terminu, w jakim staną się wymagalne, co może prowadzić do mylenia płynności z czasem spłaty. Takie podejście nie uwzględnia, że aktywa różnią się pod względem szybkości, z jaką można je przekształcić w gotówkę. Malejąca płynność to jeszcze większe nieporozumienie, ponieważ wskazuje na to, że aktywa mniej płynne, takie jak nieruchomości czy maszyny, miałyby być prezentowane jako pierwsze. Taki układ może wprowadzać w błąd osoby analizujące sytuację finansową firmy, które oczekują, że aktywa o najwyższej płynności będą łatwo dostępne. Malejąca wymagalność również nie jest rozsądna, ponieważ przy założeniu, że aktywa są segregowane według ich zdolności do regulowania zobowiązań, wprowadza to niejasności w ocenie ich rzeczywistej wartości w kontekście bieżących potrzeb finansowych. Ostatecznie, nieprawidłowe podejście do klasyfikacji aktywów może prowadzić do błędnych decyzji inwestycyjnych lub finansowych, które mogą negatywnie wpłynąć na kondycję przedsiębiorstwa.