Poprawna odpowiedź to 200,00 zł, ponieważ wartość niedoboru niezawinionego przekraczającego zakładową normę ubytków naturalnych określa różnicę między faktycznym ubytkiem a normą zakładową. W analizowanym przypadku faktyczny ubytek wynosi 300,00 zł, co stanowi różnicę między wartością stanu z ewidencji księgowej a wartością stanu ze spisu z natury. Zakładowa norma ubytków naturalnych wynosi 100,00 zł. Ostatecznie, aby obliczyć wartość niedoboru niezawinionego, należy od faktycznego ubytku odjąć normę, co daje 300,00 zł - 100,00 zł = 200,00 zł. Tego rodzaju analiza jest kluczowa w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa, ponieważ pozwala na identyfikację nieprawidłowości oraz ustalenie działań korygujących. Stosowanie takich technik zgodnie z najlepszymi praktykami w obszarze audytu i kontroli finansowej wpływa na zwiększenie transparentności oraz efektywności operacyjnej.
Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych pojęć związanych z obliczaniem wartości niedoboru niezawinionego. Wartości 300,00 zł i 100,00 zł mogą wydawać się logiczne w kontekście obliczeń, jednak nie są one zgodne z definicją oraz zastosowaniem normy ubytków naturalnych. Użytkownicy często mylą faktyczny ubytek z niedoborem niezawinionym, co prowadzi do błędnych obliczeń. Faktyczny ubytek to różnica między dwoma różnymi stanami, a zakładowa norma ubytków naturalnych to ustalona granica, a więc nie jest to wartość, którą można po prostu dodać lub odjąć do innych wartości w dowolny sposób. Prawidłowe podejście polega na zrozumieniu, że niedobór niezawiniony to różnica, która powstaje w wyniku przekroczenia normy, a nie po prostu ich suma lub różnica bez kontekstu. Typowym błędem myślowym jest także traktowanie każdej wartości jako potencjalnie poprawnej, przez co pomija się kluczowy element analizy, jakim jest kontekst normy w odniesieniu do faktycznych wyników. Zrozumienie tego zagadnienia jest niezbędne dla efektywnego zarządzania finansami w każdej organizacji.
