Polecenie przelewu oraz rozliczenie saldami stanowią istotne elementy bezgotówkowych form rozliczeń, które są powszechnie stosowane w obrocie gospodarczym. Polecenie przelewu to instrument umożliwiający zlecenie bankowi dokonania płatności z rachunku jednego klienta na rachunek odbiorcy, co znacząco redukuje potrzebę wymiany gotówki. Rozliczenie saldami polega na zestawieniu wzajemnych zobowiązań i należności pomiędzy stronami, co ułatwia proces windykacji oraz zarządzania płynnością finansową w firmach. Przykładem zastosowania tych form jest codzienna praktyka przedsiębiorstw, które regularnie dokonują płatności za faktury za pomocą poleceń przelewu, a także ustalają między sobą saldo w celu uproszczenia transakcji. Rekomendowane przez standardy branżowe takie jak SEPA (Single Euro Payments Area) ułatwiają międzynarodowe transakcje. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami oraz ograniczenia ryzyka związanego z transakcjami bezgotówkowymi.
Czek gotówkowy oraz polecenie zapłaty nie są typowymi formami rozliczeń bezgotówkowych. Czek gotówkowy to dokument, który umożliwia wypłatę gotówki w banku, a jego użycie w transakcjach bezgotówkowych jest ograniczone. W praktyce czeki gotówkowe można traktować jako formę płatności gotówkowej, co narusza definicję bezgotówkowych metod rozliczeń. Z kolei polecenie zapłaty, chociaż jest formą bezgotówkową, nie jest tak powszechnie stosowane w porównaniu do polecenia przelewu. Czek rozrachunkowy oraz wpłata gotówki przekazem pocztowym również nie są odpowiednimi przykładami rozliczeń bezgotówkowych. Czek rozrachunkowy, podobnie jak czek gotówkowy, wymaga interakcji fizycznej i może prowadzić do błędów w realizacji transakcji. Wpłata gotówki przekazem pocztowym wyklucza aspekt bezgotówkowy, ponieważ wymaga fizycznej wymiany gotówki, co narusza założenia płatności bezgotówkowych. Weksle i bankowy dowód wpłaty gotówkowej również nie są przykładami bezgotówkowych form płatności, gdyż weksel może być używany jako dokument zabezpieczający zobowiązania, a bankowy dowód wpłaty dotyczy transakcji gotówkowych. Te błędne odpowiedzi wynikają często z mylnego przekonania, że różne formy dokumentów płatniczych są równoważne, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat definicji i klasyfikacji metod płatności.