Dodatnia dźwignia finansowa oznacza, że jednostka gospodarcza korzysta z obcych źródeł finansowania, co może umożliwić jej zwiększenie skali działalności oraz osiągnięcie wyższych zysków. W praktyce dźwignia finansowa pozwala na wykorzystanie pożyczek lub emisji obligacji do sfinansowania inwestycji, które mogą przynieść większy zwrot niż koszty obsługi tego zadłużenia. Przykładem może być firma, która zaciąga kredyt na rozbudowę zakładu produkcyjnego. Jeśli nowa linia produkcyjna generuje zyski przewyższające koszty kredytu, firma korzysta na dźwigni finansowej. Dobrze skonstruowane strategie finansowe wskazują, że umiejętne zarządzanie dźwignią może znacznie zwiększyć wartość przedsiębiorstwa, jednak wymaga także ostrożności, aby nie przekroczyć pewnych granic, gdzie ryzyko może przerodzić się w trudności finansowe. Warto również zaznaczyć, że w branżach o wyższej dźwigni, takich jak nieruchomości czy finansowe, dobrze zarządzana dźwignia jest kluczem do osiągnięcia sukcesu.
Dźwignia finansowa jest narzędziem, które pozwala na zwiększenie potencjału inwestycyjnego jednostki poprzez wykorzystanie obcych źródeł finansowania. Zrozumienie tego elementu wymaga dokładniejszej analizy poszczególnych odpowiedzi. Odpowiedź sugerująca, że dźwignia oznacza, iż obce źródła finansowania są drogie, pomija istotny aspekt kosztu kapitału. Wiele firm korzysta z obcych źródeł finansowania, takich jak kredyty bankowe czy obligacje, które mogą być stosunkowo tanie, zwłaszcza w okresach niskich stóp procentowych. Wysokość kosztów finansowania jest zależna od wielu czynników, w tym od ryzyka kredytowego firmy, które często jest niższe dla stabilnych i dobrze zarządzanych przedsiębiorstw. Inna odpowiedź stwierdzająca, że dźwignia nie wpływa na decyzje jednostki, jest również mylna. Dźwignia finansowa jest kluczowym czynnikiem, który wpływa na decyzje dotyczące struktury kapitałowej, a przedsiębiorstwa muszą precyzyjnie oceniać, kiedy i jak korzystać z długu, aby zminimalizować ryzyko finansowe. Stwierdzenie, że jednostka finansuje zadania tylko z własnych środków, jest sprzeczne z ideą dźwigni finansowej, która polega na zewnętrznym finansowaniu. Przykłady wykorzystywania dźwigni w praktyce pokazują, że zrównoważona kombinacja kapitału własnego i obcego może prowadzić do lepszej efektywności operacyjnej oraz wyższej wartości rynkowej firmy.