Weksel trasowany to dokument finansowy, w którym wystawca (trasant) zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty pieniężnej innej osobie (remitentowi) w ustalonym terminie i miejscu. Weksel trasowany różni się od weksla własnego tym, że to nie wystawca, a osoba trzecia (trasat) jest zobowiązana do dokonania płatności. To narzędzie jest szczególnie przydatne w transakcjach handlowych, gdzie zaufanie między stronami jest kluczowe. Przykładem zastosowania weksla trasowanego może być sytuacja, gdy firma A sprzedaje towary firmie B i na podstawie tej sprzedaży wystawia weksel trasowany na kwotę 10 000 zł, z datą płatności za 30 dni. W przypadku, gdy firma B nie wywiąże się z zobowiązania, firma A ma prawo dochodzić swoich praw na podstawie weksla, co daje jej dodatkowe zabezpieczenie. Standardy dotyczące weksli trasowanych są regulowane przez prawo wekslowe, które definiuje zasady ich wystawiania, obiegu i egzekwowania.
Weksel własny to dokument, w którym wystawca zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty, jednak nie jest on skierowany do osoby trzeciej, lecz dotyczy tylko zobowiązania wystawcy. Dlatego nie spełnia wymogów pytania, które dotyczy zobowiązania innej osoby. Czek imienny to inny typ dokumentu płatniczego, który również nie jest wekslem, lecz formą polecenia zapłaty, gdzie wystawca zleca bankowi dokonanie płatności na rzecz osoby imiennej. Czek rozrachunkowy to natomiast instrument używany głównie w transakcjach międzybankowych i nie odnosi się do zobowiązań płatniczych w kontekście weksli. Często mylenie tych terminów wynika z braku zrozumienia różnicy między różnymi rodzajami instrumentów płatniczych. Kluczowe jest zrozumienie, że weksel trasowany jako instrument finansowy ma na celu zabezpieczenie interesów remitentów poprzez przeniesienie obowiązku płatniczego na osobę trzecią, co stanowi jego istotną funkcję. Prawidłowe rozpoznanie tych dokumentów jest niezbędne, aby skutecznie zarządzać ryzykiem finansowym oraz stosować odpowiednie instrumenty w praktyce biznesowej.