Dowody księgowe wtórne są dokumentami sporządzanymi na podstawie kilku innych dokumentów źródłowych. Oznacza to, że ich głównym celem jest zebranie i usystematyzowanie informacji z różnych źródeł, co umożliwia dokładniejszą analizę i ewidencję transakcji. Przykładem może być sytuacja, gdy na podstawie faktur zakupu, dokumentów dostawy oraz potwierdzeń płatności, sporządzany jest raport zbiorczy, który będzie podstawą do księgowania w systemie rachunkowości. W praktyce dowody księgowe wtórne są nieocenione w procesach audytowych oraz w sytuacjach, gdy konieczne jest wykazanie zgodności zapisów z rzeczywistym obiegiem dokumentów. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, poprawne sporządzanie tych dokumentów wpływa na transparentność i rzetelność sprawozdań finansowych, co jest podstawą dla podejmowania decyzji zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych przez interesariuszy.
Wielu użytkowników może mylić dowody księgowe wtórne z różnymi typami dokumentów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, twierdzenie, że dowody księgowe wtórne są wystawiane jako dokumenty zastępcze, jest błędne, ponieważ głównym celem tych dokumentów jest nie zastępowanie innych, ale agregowanie i porządkowanie informacji z różnych źródeł. Również przekonanie, że dowody te są otrzymywane od kontrahentów lub wystawiane kontrahentom, może prowadzić do nieporozumień; w rzeczywistości ich sporządzanie opiera się na analizie wielu dokumentów źródłowych, a nie na pojedynczych transakcjach. Dodatkowo, pomyłka w zrozumieniu roli dowodów księgowych wtórnych w procesach korekty zapisów w księgach rachunkowych może prowadzić do błędów w ewidencji finansowej. Dowody te nie służą bezpośrednio do korekty błędów, ale raczej do usystematyzowania danych, co może być bardzo pomocne w przypadku wystąpienia niezgodności. To zrozumienie jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą wpłynąć na jakość i rzetelność prowadzonej księgowości.