Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości

Wybór inwentaryzacji zdawczo-odbiorczej, okresowej czy ciągłej jako odpowiedzi na pytanie o inwentaryzację nadzwyczajną pokazuje pewne nieporozumienia w zrozumieniu różnic pomiędzy tymi rodzajami inwentaryzacji. Inwentaryzacja zdawczo-odbiorcza jest procesem, który ma miejsce w momencie przekazywania towarów lub aktywów między stronami, w celu potwierdzenia ich stanu i ilości na moment transferu. Jest to praktyka stosowana głównie w logistyce i nie ma zastosowania w kontekście kontroli skarbowej. Z kolei inwentaryzacja okresowa zakłada regularne sprawdzanie stanu zapasów w ustalonych odstępach czasu. Chociaż może być istotna z perspektywy zarządzania, to w przypadku interwencji urzędów skarbowych nie jest odpowiednia, ponieważ nie reaguje na konkretne zdarzenia kryzysowe. Inwentaryzacja ciągła z kolei polega na bieżącym monitorowaniu i rejestrowaniu stanu towarów, co z perspektywy operacyjnej jest dobre, ale nie odpowiada na potrzeby związane z nieoczekiwanymi kontrolami i audytami. Kluczowym błędem w rozumieniu tych terminów jest mylenie regularności i charakteru inwentaryzacji z okolicznościami, które ją wywołują. Nadzwyczajna inwentaryzacja jest odpowiedzią na konkretną sytuację, co odróżnia ją od pozostałych form inwentaryzacji, które są bardziej rutynowe.