Inwentaryzacja środków trwałych na terenie strzeżonym przeprowadza się co cztery lata, zgodnie z regulacjami prawnymi oraz standardami rachunkowości. Taki okres inwentaryzacji wynika z potrzeby zapewnienia dokładności i rzetelności danych księgowych dotyczących majątku trwałego jednostki. Regularne przeprowadzanie inwentaryzacji pozwala na identyfikację ewentualnych nieprawidłowości, jak np. uszkodzenia, zaginięcia czy zniszczenia aktywów. Systematyczne podejście do inwentaryzacji, zgodne z zasadami dobrych praktyk, wspiera również efektywne zarządzanie majątkiem, co jest kluczowe w kontekście analiz finansowych oraz planowania przyszłych inwestycji. Przykładowo, przedsiębiorstwa mogą stosować zautomatyzowane systemy zarządzania majątkiem, które ułatwiają przeprowadzanie inwentaryzacji, co przekłada się na oszczędność czasu i wyższą precyzję danych.
Okres przeprowadzania inwentaryzacji środków trwałych jest ściśle określony przez regulacje prawne oraz praktyki zarządzania majątkiem, a wybór lat jako jednostki czasowej często jest mylnie interpretowany. Przykłady błędnych odpowiedzi odzwierciedlają nieporozumienia dotyczące częstotliwości inwentaryzacji. Inwentaryzacja co 2 lub 3 lata może wydawać się rozsądna, jednak w praktyce nie spełnia wymogów kontroli i dokładności, jakie są wymagane w zarządzaniu majątkiem trwałym. Krótszy okres inwentaryzacji, jak 1 rok, jest również niepraktyczny w kontekście zasobów, ponieważ generuje to wysokie koszty administracyjne oraz może prowadzić do wypaczenia wyników przez zbyt częste zmiany w ewidencji. Warto zauważyć, że inwentaryzacja jest nie tylko procesem księgowym, ale także narzędziem do zarządzania ryzykiem oraz oceny wartości aktywów w dłuższym okresie. Z tego względu, odpowiedni interwał powinien być dostosowany do charakterystyki działalności, specyfiki posiadanych zasobów, a także wymogów prawnych. Niedostateczne zrozumienie tych wymogów skutkuje nieprawidłowym oszacowaniem wartości majątku oraz zwiększa ryzyko finansowe jednostki.