Konta wynikowe, nazywane również kontami zamkniętymi, nie są otwierane saldami początkowymi, co oznacza, że ich bilans na początku okresu wynosi zero. Konta te są używane do rejestrowania przychodów i kosztów w danym okresie sprawozdawczym, a na koniec okresu ich salda są przenoszone do konta zysków i strat. Przykładem praktycznym może być konto przychodów ze sprzedaży, które rejestruje wszystkie przychody uzyskane w danym roku obrotowym. Po zakończeniu roku, saldo tego konta jest zerowane, a jego wartość jest przenoszona do konta zysków i strat, co pozwala na uzyskanie pełnego obrazu finansowego firmy. Na podstawie tego mechanizmu przedsiębiorstwa mogą skutecznie monitorować swoje wyniki finansowe oraz podejmować decyzje strategiczne na przyszłość, co jest zgodne z najlepszymi praktykami rachunkowości finansowej oraz standardami międzynarodowymi.
Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na mylnym zrozumieniu konstrukcji kont wynikowych oraz ich funkcji w systemie rachunkowości. Przede wszystkim, konta wynikowe nie wykazują sald końcowych w tradycyjnym sensie; na koniec okresu ich salda są przenoszone do konta zysków i strat, co oznacza, że po zamknięciu okresu ich saldo powinno wynosić zero. W odniesieniu do otwierania kont saldami początkowymi, trzeba zaznaczyć, że konta wynikowe są zakładane bez przychodów lub kosztów na początku okresu, a więc nie mają zastosowania w kontekście otwierania ich za pomocą sald początkowych. Co więcej, konta wynikowe nie są bezpośrednio odzwierciedlane w bilansie, ponieważ bilans pokazuje sytuację majątkową przedsiębiorstwa, a nie wyniki operacyjne. Zamiast tego, efekty działalności operacyjnej są ujęte w wynikach finansowych, które następnie mogą wpływać na bilans poprzez zmiany w kapitale własnym. Typowym błędem myślowym jest mylenie kont wynikowych z kontami bilansowymi, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich roli w sprawozdawczości finansowej.