Konto Środki trwałe w likwidacji rzeczywiście jest kontem pozabilansowym, co oznacza, że nie wpływa na bilans firmy, a jedynie na jej ogólną sytuację finansową. Środki trwałe w likwidacji to aktywa, które zostały wycofane z eksploatacji, ale nadal są zarejestrowane w ewidencji. Prowadzenie konta pozabilansowego dla tych środków pozwala na monitorowanie ich wartości oraz ewentualnych strat związanych z likwidacją. Przykładowo, jeżeli firma decyduje się na likwidację maszyny, na koncie pozabilansowym będzie widoczna jej pierwotna wartość oraz wartość skumulowanych odpisów amortyzacyjnych. Dzięki temu firma ma jasny obraz sytuacji aktywów, które nie są już w użyciu, ale które mogą być istotne z perspektywy oceny efektywności inwestycyjnej i planowania przyszłych wydatków. Z perspektywy standardów rachunkowości, podejście to jest zgodne z zasadami rzetelności i ciągłości, które podkreślają znaczenie ścisłego monitorowania aktywów oraz ich wyceny.
Spostrzeganie konta Środki trwałe w likwidacji jako konta wynikowego jest mylące, ponieważ konta wynikowe są przeznaczone do ewidencji przychodów i kosztów, a nie do zarządzania aktywami, które przestały być używane. Wyniki finansowe są wynikiem działalności operacyjnej przedsiębiorstwa, a nie stanu aktywów. Poza tym, klasyfikowanie konta jako korygującego jest również niewłaściwe — konta korygujące służą do dostosowywania wartości innych kont, a konto Środki trwałe w likwidacji nie dostosowuje wartości aktywów, lecz dokumentuje ich status w procesie likwidacji. Podobnie, klasyfikacja jako bilansowe również nie jest właściwa, gdyż konta bilansowe odzwierciedlają aktywa i pasywa związane z działalnością firmy, a konto w likwidacji nie jest już aktywem operacyjnym, lecz jedynie rejestracją wartości, która nie jest brana pod uwagę w bilansie aktywów. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie likwidacji aktywów z ich bezpośrednim wpływem na wyniki finansowe, podczas gdy w rzeczywistości likwidacja powoduje jedynie zmiany w ewidencji, a nie w bilansie wyniku. To przekonanie może prowadzić do nieporozumień w zakresie raportowania i analizy finansowej.