Faktura korygująca jest dokumentem, który ma kluczowe znaczenie w ewidencji operacji gospodarczych, ponieważ służy do wprowadzenia zmian w już wystawionych fakturach. W praktyce, może być stosowana w przypadku błędów dotyczących kwot, podatków lub innych istotnych danych, co czyni ją niezbędnym narzędziem dla zapewnienia prawidłowości w księgowości. Odpowiednia ewidencja i dokumentacja takich korekt są zgodne z przepisami prawa, w tym Ustawą o rachunkowości i ustawą o VAT. Faktura korygująca pozwala na utrzymanie zgodności danych oraz zapobiega ewentualnym nieprawidłowościom podatkowym. W praktyce, każdy przedsiębiorca powinien regularnie aktualizować swoje księgi rachunkowe o wszelkie zmiany wynikające z korekt, aby uniknąć problemów podczas audytów lub kontroli skarbowych. Prawidłowe posługiwanie się tym dokumentem świadczy o dobrej organizacji wewnętrznej jednostki oraz dbałości o prawidłowość ewidencji.
Umowa dostawy, faktura pro forma i nota korygująca, mimo że są to dokumenty istotne w obiegu gospodarczym, nie pełnią roli podstawy ewidencji operacji gospodarczych w księgach rachunkowych. Umowa dostawy stanowi jedynie podstawę dla transakcji, ale nie jest dokumentem księgowym. Nie wpływa ona bezpośrednio na zapisy w księgach rachunkowych oraz nie odzwierciedla rzeczywistych operacji finansowych, co czyni ją niewłaściwą jako dokument ewidencyjny. Faktura pro forma z kolei nie jest dokumentem księgowym, a jedynie ofertą handlową, która nie rodzi skutków podatkowych ani nie jest podstawą do księgowania. Nota korygująca, choć może wprowadzać zmiany do wcześniejszych zapisów, nie zastępuje faktury korygującej jako głównego dokumentu określającego wartość operacji oraz podatków. Nieprawidłowe jest więc myślenie, że dokumenty te mogą pełnić funkcję ewidencyjną, kiedy w rzeczywistości ich rolą jest jedynie wspieranie procesu biznesowego. Osoby zajmujące się księgowością powinny dokładnie rozumieć różnice między tymi dokumentami, aby nie wprowadzać błędów w ewidencji oraz zapewnić prawidłowe raportowanie finansowe.