Raport kasowy jest dowodem księgowym wtórnym, ponieważ stanowi podsumowanie operacji gotówkowych dokonanych w danym okresie. Jego zadaniem jest dokumentowanie wszystkich przychodów i wydatków w gotówce, a także dostarczanie informacji o stanie kasy na koniec dnia. Ten dokument jest wynikiem wcześniejszych operacji, takich jak sprzedaż, wydatki czy wpłaty, które zostały wprowadzone do systemu księgowego. Przykładowo, w przypadku sprzedaży towarów lub usług, każda transakcja gotówkowa jest rejestrowana w kasie, a raport kasowy zbiera te dane, prezentując je w zorganizowanej formie. Zgodnie z zasadami rachunkowości, raport kasowy powinien być sporządzany regularnie, a jego zawartość powinna być zgodna z obowiązującymi normami, co zapewnia przejrzystość i rzetelność informacji finansowych. Jest to istotne dla audytów wewnętrznych i zewnętrznych, a także dla zarządzania finansami w firmie.
Asygnata KP, wniosek o zaliczkę oraz czek gotówkowy to dokumenty o innym charakterze, które nie mogą być uznane za dowody księgowe wtórne. Asygnata KP to dokument, który ma na celu potwierdzenie przyjęcia gotówki lub wartości pieniężnych i jest często używany w kontekście wypłaty gotówki z kasy. Nie jest to podsumowanie operacji, a raczej pojedyncze potwierdzenie transakcji. Wniosek o zaliczkę to dokument, który służy do uzyskania zaliczki na wydatki związane z działalnością firmy. Choć jest istotny dla procedur finansowych, to również nie pełni roli dowodu księgowego wtórnego, lecz stanowi jedynie inicjację procesu wydatkowego. Czek gotówkowy, z kolei, jest instrumentem płatniczym, który umożliwia dokonanie płatności gotówkowej, ale nie odzwierciedla on podsumowania transakcji gotówkowych w danym okresie, jak to ma miejsce w przypadku raportu kasowego. Kluczowym błędem jest mylenie funkcji tych dokumentów; każdy z nich pełni swoją specyficzną rolę w procesie obiegu dokumentów finansowych, ale tylko raport kasowy dostarcza syntetycznych danych o stanie kasy, co czyni go dowodem księgowym wtórnym.