Inwentaryzacja drogą potwierdzenia sald jest kluczowym procesem w zarządzaniu aktywami jednostki gospodarczej, szczególnie w odniesieniu do aktywów, które mogą być potwierdzone zewnętrznie. Poprawna odpowiedź A odnosi się do aktywów takich jak środki pieniężne na rachunkach bankowych, udzielone pożyczki oraz należności od odbiorców, które są łatwe do weryfikacji poprzez potwierdzenia od instytucji finansowych czy klientów. Proces ten polega na uzyskaniu formalnych potwierdzeń o stanie sald bezpośrednio od banków, odbiorców czy dłużników. Jako najlepsza praktyka, inwentaryzacja tego rodzaju aktywów odbywa się przynajmniej raz w roku, aby zapewnić rzetelność i aktualność danych finansowych. Dodatkowo, potwierdzenia sald przyczyniają się do poprawy transparentności finansowej, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości, takimi jak IFRS, które podkreślają znaczenie wiarygodnych informacji finansowych dla interesariuszy. W przypadku niewłaściwej inwentaryzacji, jednostka gospodarcza naraża się na ryzyko błędów w sprawozdaniach finansowych, co może prowadzić do nieporozumień i utraty zaufania ze strony inwestorów.
Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad inwentaryzacji oraz mylnych przekonań o tym, jakie aktywa powinny być potwierdzane w procesie weryfikacji. Aktywa, które nie mogą być potwierdzone zewnętrznie, jak np. zapasy czy środki trwałe, nie powinny być przedmiotem inwentaryzacji drogą potwierdzenia sald, ponieważ nie ma możliwości uzyskania wiarygodnych danych o ich stanie z zewnętrznych źródeł. Typowym błędem może być przekonanie, że wszystkie aktywa powinny być inwentaryzowane w ten sam sposób, co prowadzi do nieefektywności i niepotrzebnych wydatków związanych z dodatkowymi procesami weryfikacyjnymi. Ważne jest, aby zrozumieć, że inwentaryzacja powinna być dostosowana do rodzaju aktywów oraz możliwości ich weryfikacji. Niewłaściwe podejście do inwentaryzacji może skutkować błędnymi decyzjami zarządczymi, a w konsekwencji negatywnie wpłynąć na sytuację finansową jednostki. W kontekście dobrych praktyk, kluczowe jest, aby każda jednostka miała jasno określone procedury inwentaryzacyjne, które uwzględniają specyfikę posiadanych aktywów oraz metody ich potwierdzania.
